Ik prijs me gelukkig dat ik geen jongere ben in 2021. Wat een opdracht.
Uit intern onderzoek van Facebook blijkt dat jongeren die zich onzeker voelen (allemaal dus) zich nog slechter gaan voelen door Instagram. Stop de persen. Instagram is gemáákt om ons slecht te laten voelen. Want hoe slechter we ons voelen, hoe meer drang naar likes we hebben, hoe meer dingen we delen, hoe vaker we de app openen, hoe meer advertenties voor hippe steunkousen met filmpjes van ‘reallifemodellen’ we te zien krijgen, hoe meer centjes Mark en zijn schaarse vrienden krijgen.
Ik prijs me gelukkig dat ik geen jongere ben in 2021. Wat een opdracht. Vijftien jaar geleden voelden we ons ook slecht omdat Julie van de humane wetenschappen dun was en schijnbaar knooploos haar had, maar toen konden we ons ’s avonds en in het weekend tenminste met andere dingen bezighouden. En we hoefden ook geen uitgebreide fotoreportage te bekijken van Julie die ging waterskiën met haar gezin. Met bikinifoto’s waarvan we zelfs na uren imiteren de invalshoek niet konden achterhalen.
Het woord ‘reality’ zou op Instagram trouwens nooit gebruikt mogen worden zonder disclaimer.
Maar ook voor oude zakken zoals dertigers is Instagram niet uitsluitend een geschenk. Zeker: eerlijke verhalen over het ouderschap zijn fijn, en we zijn ondertussen slim genoeg om te weten dat romantische foto’s van koppels niet betekenen dat het bij die mensen op vrijdagavond gezelliger is dan bij ons thuis. Maar vrolijk worden we toch zelden van de app die we 700 keer per dag openklikken.
Wat mij betreft, mogen twee dingen voor altijd verdwijnen: de Paris-filter (iedereen heeft poriën, get over it) en ‘Instagram versus reality’-posts. Voor lezers die sinds 2015 niet meer op het internet hebben gezeten: dat zijn posts waarin influencers een zogenaamd perfecte Instagramfoto naast een zogenaamd realistische en lelijke foto van zichzelf plaatsen. Om de illusie van Instagram te doorprikken.
Hoe crazy hilarisch jij het ook lijkt te vinden dat je in de tweede foto striemen op je billen hebt, zulke posts bevestigen alleen maar dat we die op een goede foto niet zouden mogen zien. Het woord ‘reality’ zou op Instagram trouwens nooit gebruikt mogen worden zonder disclaimer, want niets op Instagram is echt. Het is een app. Ceci n’est pas une real life situation.
Wat wel echt is, is dat je jezelf waardeloos vindt omdat je foto minder dan honderd likes heeft gekregen, of dat je diep ongelukkig bent wanneer je ’s ochtends ziet dat iedereen die je volgt op een feestje was terwijl jij een huilende baby stond te wiegen. De emoties zijn echt. Het hyperventileren is echt. De zelfhaat is echt.
Het komt allemaal van een verzonnen plek: Instagram bestaat niet tot wij de app openen. Maar de realiteit is dat het extreem moeilijk is om er weg te blijven.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
