‘Het gaat goed met ons, mét sluier én als moslim, echt waar’

Nihad El Aabedy is tevreden dat Tessa Vermeiren haar steun voor de gehoofddoekte dames van Baas Op Eigen Hoofd intrekt. ‘Ik steun u, omdat u zo de structuren van ongelijkheid transparanter maakt, u vergemakkelijkt onze strijd.’

Tessa Vermeiren trekt haar steun voor de vrouwen van Boeh! (Baas op Eigen Hoofd!) terug. Ik lees dat en ik wil reageren.

Ik wil haar vertellen dat ze is vergeten te nuanceren. Dat wijde gewaden niet gemarginaliseerd hoeven te worden. Ik wil haar vragen wat ‘gewone vrouwenkleren’ zijn en waarom ik volgens haar norm niet vrouw genoeg ben. Dat mijn grootste belemmering van de voorbije jaren juist de mensen zijn die mijn sluier problematiseerden. Dat ze het verkeerd begrepen heeft. Dat de islam niet vrouwonvriendelijk is. Ik wil haar vertellen hoe het écht zit, maar al gauw besef ik dat ik mijzelf in de positie duw waarin ik mijzelf weer eens moet verantwoorden.

Toch tintelen mijn vingers een hele dag. Ik besluit ’s avonds laat, met een kopje thee erbij, een gaatje vrij te maken en mevrouw Vermeiren oprecht te bedanken! Weg met al die open brieven die het tegendeel trachten te bewijzen en weg met die politieke strijd die in wezen puur draait om macht. Nee, deze keer moet het anders.

Ik wil mevrouw Vermeiren bedanken, omdat ze er inderdaad goed aan heeft gedaan om haar steun in te trekken, zichzelf weg te filteren. Omdat onderdrukkers niet horen in een organisatie die wél oprecht pleit voor mensenrechten.

Vrouwen die andere vrouwen trachten te onderdrukken onder het mom van rechtvaardigheid, het lijkt een vaak voorkomend fenomeen. Mevrouw Vermeiren is de zoveelste blanke vrouw die met haar morele superioriteit haar notie van vrijheid wil opdringen aan andere vrouwen. Het soort mens die dé universele idee van rechtvaardigheid aan ons moslimvrouwen tracht op te dringen door ons te ‘leren’ dat onderdrukking niet ok is. Maar er zelf toch in vervalt.

Het ga u daarom goed mevrouw Vermeiren: uw terugtrekking is meer dan verantwoord!

Uw hoofddoekthese moet ik immers subtiel ontkrachten, ik weiger mij namelijk te onderschikken aan uw broze amateurregels. Ik wil u niet slaafs volgen en mijn overtuiging verwaarlozen. Want het liefst van al maak ik mijn eigen keuzes. Maar mevrouw Vermeiren, omdat ik u alle nachtrust gun wil ik toch nog eens benadrukken dat ik achter uw keuze sta.

Ik wil u aanmoedigen in uw selectieve verontwaardiging omdat u zo de structuren van ongelijkheid transparanter maakt, u vergemakkelijkt onze strijd. Daarom: niet getreurd.

Ik heb lang gedacht dat ik in onze mensentaal een verhaal kon brengen dat de ander onmogelijk kon ontkennen. Maar aan die hoop klamp ik me al lang niet meer vast. Anno 2015 en hetzelfde absurd debat blijft gevoerd worden: moslimvrouwen, onderdrukt of niet? Ik kan alleen maar concluderen dat ik in een taal denk die u en een heleboel anderen niet kennen, en daar heb ik vrede mee genomen.

Nadia Fadil maakte een punt toen ze in haar opiniestuk in De Tijd sprak over het risico dat het racismedebat één van de weinige niches kan zijn waarin minderheden ten volle zullen participeren, maar dit ten koste van andere maatschappelijke domeinen.

En dat zou inderdaad zo zijn als we ons om elke kreet, zoals deze, zouden willen verantwoorden. Ik wil dit vermijden en mijn tijd niet steken in foute debatten waarbij we voor de zoveelste keer moeten stellen dat moslimvrouwen misschien toch wel gelijke rechten behoeven. Nee, ik wil mijn tijd constructief besteden, in dingen die er wél toe doen en mij laten inspireren door positieve verhalen en groeien. Groeien, groeien, groeien.

Daarom nog een boodschap aan de mensen die in de toekomst dezelfde weg als mevrouw Vermeiren willen opgaan: het gaat goed met ons, echt waar! We studeren, behalen academische titels, hebben verantwoordelijke functies maar doen vooral aan zelfontplooiing. Dit alles vanuit onze moslimidentiteit én met sluier!

En we zijn vrij, vrij omdat we de mogelijkheid grijpen om onszelf te blijven, om ons te ontplooien zonder toelating te moeten vragen aan de blanke vrouw met het patriarchaal gedachtegoed. En voor dat laatste nog een grote dank, u kon het niet beter bevestigen.