Jean-Marie Dedecker (LDD)

‘Het energie-atol voor de kust van De Haan: alleen de meeuwen en de baggeraars worden er beter van’

Minister van de Noordzee Bart Tommelein liegt er op los als hij beweert dat het ‘iLand’ de burger niets zal kosten, zegt Jean-marie Dedecker in zijn nieuwe bijdrage voor het Schaduwparlement.

De groene winddruïdes willen een nieuw altaar bouwen. Een atol. Een kunstmatig eiland eigenlijk, een opgespoten zandbak met een zeewaterreservoir van 2,8 km lang, 1,2 km breed en 10 meter hoog op amper roeiafstand van onze kust, ter hoogte van De Haan op de Wenduinebank. De duurzame energie (wind – en zonne-energie) heeft immers een probleem, het heet – met een geleerd woord – intermittentie. De energieproductie is niet constant, er zitten grote verschillen tussen dal- en piekuren. Zonnepanelen hebben uiteraard ’s nachts daluren, en windmolens pieken dan weer bij storm of vallen uit bij windstilte. Zo gaat er veel energie verloren die de energiebedrijven niet kunnen verkopen, en er dus ook geen subsidies of groenestroomcertificaten voor krijgen. De productie is wispelturig, afhankelijk van de natuurelementen en niet zelden omgekeerd evenredig met de vraag, het elektriciteitsverbruik.

Het energie-atol voor de kust van De Haan: alleen de meeuwen en de baggeraars worden er beter van

Zo’n hydro-elektrische centrale is eigenlijk een grote badkuip, 30 meter diep uitgebaggerd. Het werkt volgens het zogenaamde omgekeerd stuwmeerprincipe. Bij pieken van groot stroomverbruik, zet men de kraan open en het water stroomt binnen waardoor elektriciteitsturbines aangedreven worden. Bij lage vraag naar elektriciteit wordt de kuip terug leeggepompt met de overtollige energie van het windmolenpark. De waterkrachtcentrale van Coo-Trois-Ponts, gebouwd door Electrabel tussen 1967 en 1979 voor een slordige 1 miljard euro, berust een beetje op dit principe. Het spaarbekken van Coo is eigenlijk een grote batterij.

Johan Vande Lanotte
Johan Vande Lanotte© Belga

Het idee van een energiedonut werd voorgesteld door het baggerbedrijf DEME. Het haalde de energiemosterd uit Nederland, daar werd het plan Lievense voor de IJsselmeerpolder in 1981 uitgedokterd maar nooit uitgevoerd. Het zit zo. Op 27 oktober 2011 liet de CEO van DEME, baggerbaas Alain Bernard, in een interview met Trends optekenen dat zijn nieuwste idee de aanleg van een ‘iLand’ was, een energie-atol in de Noordzee. Zou hij toen al geweten hebben dat zijn goede vriend Johan Vande Lanotte 9 dagen later opnieuw minister van de Noordzee zou worden, goed voor aanpassingen aan het ruimtelijk structuurplan? DEME wikt en Johan beschikt? In een artikel in argusactueel.be van 27 februari 2012 lezen we het antwoord van de woordvoerdster van Johan Vande Lanotte, Sarah Vandercruys. Ik citeer: ‘Wij kregen de vraag voor een eiland en hebben hiervoor een mogelijke inplantingszone geselecteerd’!

DEME en haar zusterbedrijven zijn hofleverancier in de Koningin der badsteden. De voorganger van Bernard, Marc Stordiau was zelfs officieel raadgever van Vande Lanotte toen hij in 2006 SP.A-voorzitter was. DEME behoort tot de Vinci-groep en die haalt met haar dochterbedrijven CFE, DEME, MBG, NV baggerwerken Decloedt, Deme Blue Energy (DBE) en Offshore Wind Assistance (OWA) het leeuwenaandeel van alle belangrijke concessies en/of aanbestedingen binnen. Of het nu gaat om de uitbating van parkings, de renovatie van het casino Kursaal, het bouwen van strekdammen of zwaarlastkaaien, het graven van de nieuwe vaargeul, de verbouwing van het cultureel centrum, PPS-immobiliënprojecten op de Oosteroever… Allen werden ze door de Vinci-groep met de rode loper binnengehaald. DEME participeert ook in bijna alle jackpotten op zee, namelijk in 4 van de 7 offshore windmolenparken. De overheid garandeert immers voor de komende 20 jaar de uitbetaling van minimum 14 miljard euro groenestroomcertificaten aan de windmolenboeren. De laatste windmolenconcessie werd nog toegekend aan THV Mermaid , een tijdelijke handelsvereniging waar Johan Vande Lanotte nog voorzitter van was en waar niet alleen DEME, maar ook het ter ziele gegane Electrawinds in participeerde. Aan de windbuilen van Electrawinds, dat ook een paar jaar geleid werd door Johan, heeft de belastingbetaler zo’n slordige 100 miljoen verloren.

Het is wachten op het standpunt van de N-VA

Zo’n atolleke is kassa voor de baggeraars. A win for life. Een slordige 1 tot 1,5 miljard euro voor de bouw, en jaarlijks nog 5,6 tot 8 miljoen euro voor het levenslang onderhoud. Een financieel perpetuum mobile. Door het aanleggen van de energiedonut op amper 4 km voor de kust, wijzigen immers de stromingen, de zandplaten, de golfslag en de stranden. De zand – en slijkspuiters staan dan altijd met een schopke en een bootje klaar. Van de impact op de visserij, de natuur, de scheepvaart, de horizonvervuiling en de recreatie liggen zelfs de groenen niet wakker. Ze gedogen oplichting op voorwaarde dat het duurzaam is.

In Nederland niet. Daar werd het idee om een energie-eiland te bouwen al afgevoerd in 2008 door hun minister Van der Hoeven. De TU Delft, het energieonderzoekcentrum ECN en hoogspanningsnetbedrijf Tennet hadden het ongunstig geadviseerd wegens te duur (2,45 miljard euro) en een negatief milieurendement.

Omdat de groenestroomcertificaten de schatkist leeggeplunderd hebben en omdat de bodem van de staatskas lager ligt dan die van de Noordzee, werd zelfs bij wet (BBS 02.04.2014) vastgelegd dat er geen GSC’s noch subsidies of financiële steun vanwege de Staat of de elektriciteitsverbruiker naar het atol mogen vloeien. De inkt van de wet was nog niet droog, of de leugens spoelden al aan op de laagwaterlijn. Het iLand-consortium bestaat naast Electrabel en de baggeraars Jan De Nul en DEME (samen 50%) ook uit zuivere overheidsinstellingen en intercommunales zoals Socofe (waarin ook overheidsbanken Belfius en Ethias participeren) SRIWE (de Waalse Gewestelijke Investeringsmaatschappij) Power@Sea en PMV voor 12,5%. De Participatiemaatschappij Vlaanderen heeft zelfs al 350.000 euro belastinggeld betaald voor de concessie-aanvraag die 3 miljoen euro kost.

Bart Tommelein (Open VLD)
Bart Tommelein (Open VLD)© Belga Image

Hoogspanningsnetbeheerder Elia zal iLand een gegarandeerde elektriciteitsprijs betalen tot 250% van de marktprijs. Een verdoken vorm van groenestroomcertificaten, doorgerekend aan de verbruiker! Kersvers minister van de Noordzee Bart Tommelein liegt er dus op los als hij beweert dat het de burger niets zal kosten. Het lijdt geen twijfel dat hij de concessie voor het atol zal goedkeuren. Hij was jarenlang bestuurder van het Oostendse Havenbedrijf, waarvan Johan Vande Lanotte voorzitter was. Het schootzeehondje van de Keizer weet bijgevolg goed uit welke hoek de wind van de macht waait.

Het is wachten op het standpunt van de N-VA. Ze levert de nieuwe baas van PMV en heeft al wat ‘ervaring’ met groene energie: hun mandataris Paul Desender was oprichter van Electrawinds (waaraan PMV miljoenen euro’s verloor), en Andries Gryffroy was baas van het opgedoekte nutteloze Vlaamse Energiebedrijf. N-VA volksvertegenwoordiger Wilfried Vandaele woont in De Haan, waar de bevolking het atol verwenst, en is er nu om electorale redenen tegen. Je kunt in zo’n spagaat staan dat je kruis gaat scheuren of je kan ook je geld in De Haan in zee gooien en in Oostende wachten tot het bovenkomt.

Voor meer relevante informatie, zie ook Huis te koop in De Haan

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content