‘Het blijft aftellen tot de volgende zwartgeblakerde zondag’

‘Zolang men de bezorgdheden van de zwijgende meerderheid niet serieus neemt blijft het aftellen tot de volgende zwartgeblakerde zondag’, schrijft Jean-Marie Dedecker.

Net op de dag dat het vuur in Spouwen-Bilzen in de pan en uit het dak sloeg door een racistisch haatmisdrijf, kwam ook het bericht binnen dat we dit jaar al na 10 maanden door de opvang van 23.443 zielen procentueel Europees kampioen zijn in de vluchtelingenopvang, een stijging met 18% ten opzichte van vorig jaar. Het Verenigd Koninkrijk staat op de 2^de plaats met 12%, gevolgd door Frankrijk (7%) en Zweden (5%). In Nederland en Duitsland zijn de aanvragen zelfs teruggelopen met resp. 5 en 8%. Elke maand komen er hier nu 3.000 nieuwkomers aan de deur kloppen, transmigranten niet meegerekend want die weigeren asiel aan te vragen. Op 12 november werd er zelfs een record van 275 nieuwe inschrijvingen gevestigd.

De reden ligt voor de hand, dat moet nu zelfs Dirk Van den Bulck doodgemoedereerd toegeven. Onze commissaris-generaal voor de Vluchtelingen en de Staatlozen (en niet bepaald een ‘vriend’ van Theo Francken) legde afgelopen week in De Standaard de vinger op de open wonde: ‘Erkende vluchtelingen hebben in de EU-lidstaten evenveel sociale rechten als de burgers van dat land. Maar een Griek krijgt minder sociale bijstand dan een Belg. Dus reizen al erkende vluchtelingen door naar landen waar het beter is.’

In landen als Denemarken heeft zelfs de linkse politieke vleugel begrepen dat je niet kan dweilen met de kraan open. Hier draait men echter het ventiel nog verder open en koopt men hoogstens een zwemvest terwijl bij de bevolking het water tot aan de lippen stijgt: een linkse wisselmeerderheid, met de hulp van de Samaritanen van de CD&V, keurde deze week in het federaal parlement, nog een resolutie goed voor een nieuw Europees spreidingsplan voor bootmigranten die met de veerdienst uit Afrika over de Middellandse Zee naar onze contreien komen. Hoe politiek blond kun je zijn.

Onze asielminister Maggie De Block gaf dit jaar al 148,8 miljoen euro meer uit voor de asielopvang dan de begrootte 261,69 miljoen euro. Dat is bijna dertig keer meer dan de besparingen in de projectsubsidies voor de podiumkunsten. De selectieve blindheid van de Gutmenschen voor die openstaande belastingkraan is omgekeerd evenredig met de opgekropte woede van lui die de gevolgen van de instroom ongevraagd en ongewild moeten ondergaan. Zoals een gezinnetje dat al jarenlang op de wachtlijst staat voor een sociale woning, maar zich in de pikorde gepasseerd voelt door een erkende vluchteling die vóór haar een woning krijgt toegewezen. Misschien zou men kunnen luisteren naar het minzaam besje dat 1.600 euro moest betalen om haar moeder in het Bilzense bejaardentehuis onder te brengen, terwijl volgens Het Laatste Nieuws in Grote-Souwen nu het gerucht de ronde doet dat de overheid nu 32.000 per maand veil heeft om er in hetzelfde huis aan de nieuwkomers bed, bad en brood te geven, zonder dat ze ooit een bijdrage aan onze samenleving geleverd hebben.

Of men zou zijn oor even te luisteren kunnen leggen bij de zovele omwonenden die vrezen voor de toenemende criminaliteit, omdat ze gelezen hebben dat tweederde van onze gevangenispopulatie allochtoon is of een dito afkomst heeft. Eén vluchteling is een broeder, maar honderdduizenden vormen een bedreiging. Na een kwarteeuw crisisbeheer met opvangcentra die telkens moeten dienen om de eb en vloed aan asielzoekers te kanaliseren, zijn onze politici er nog steeds niet in geslaagd om de bevolking gerust te stellen als er ééntje in hun buurt geopend wordt. Integendeel, die centra worden zonder inspraak opgedrongen en ingeplant, en telkens een omwonende zijn ongerustheid uit wordt hij als bange blanke man vermanend, verwijtend en moraliserend in de hoek gezet. De overstretching van de politieke correctheid door de overheid, samen met een verloochening van de eigen tradities en de eigen cultuur, en met een kruiperigheid voor de excessen van vreemde godsdiensten en vreemde culturen, heeft een diep wantrouwen veroorzaakt bij Jan Modaal.

Voor de situatie in Bilzen is er naast de criminele hersenloze brandstichters volgens mij maar één verantwoordelijke: de horde van politieke wegkijkers die al decennialang de migratiewetten maken en die weigeren om ze bij te sturen om haar eigen bevolking te beschermen tegen de uitwassen van de multiculturaliteit en de ongebreidelde invoer van nieuwkomers. Zoetwaterpolitici die de noden van het proletariaat jarenlang hebben genegeerd en ze vervangen hebben door het pamperen van minderheden. De deplorables of de onfatsoenlijken die de zegeningen van de mondiale eenheidscultuur weigerden te bezingen werden als racist weggezet en met een gedachtepolitie monddood gemaakt.

De terechte veroordeling van het crimineel krapuul die het bejaardentehuis in de fik stak, ging in het parlementair debat bijna verloren. Het werd gedegradeerd tot een catharsis voor de politieke partijen om hun frustraties over het electoraal succes van extreemrechts uit te schreeuwen. Het ontaardde in een platvloerse verbale knokpartij en een beschamend schouwspel in de discipline zwartepieten; met aan de ene kant de borstkloppers die van zichzelf beweren dat ze aan de juiste kant van de geschiedenis staan, en aan de andere kant diegenen die zichzelf tot de ultieme verdedigers van het witte proletariaat verheven hebben.

Het misselijkmakende nummertje van morele superioriteit dat kersvers minister van Samenleven Bart Somers (Open VLD) opvoerde in het Vlaams Parlement was misschien wel heilzaam voor zijn eigen onverwerkt familiaal verleden, maar zette de Vlaamse restjesmensen, die zich afzetten tegen de komst van een asielcentrum in hun achtertuin, voor de zoveelste keer weg als racist. Het levert wel applaus op van de politiek correcte pretletterbrigade in de media, maar het is eerder een vuurversneller dan een blusapparaat. De Vlaams Belangers als nazi’s en fascistische pyromanen van onze samenleving wegzetten werkt zelfs eerder contraproductief, hoe goor en ranzig hun discours soms ook is. Je beledigt er hoogstens hun kiezers mee die zich door die nodeloze overstretching nog meer bevestigd voelen in hun keuze en het trekt de verontwaardigde twijfelaars over de streep door het groteske van het verwijt. Als je olie op het vuur gooit, wordt het vuur aangewakkerd en winnen de vlammen.

Het is misschien prettig om mekaar te haten, omdat je dan aangewakkerd wordt door gelijkgestemden, maar ik heb een bloedhekel aan gestrekte rechterarmen en gebalde vuisten, en aan haatzaaiers zowel ter rechter- als ter linkerzijde. Ik verafschuw evenzeer de valse profeten die met jeukwoorden als verbinden en verdraagzaamheid uit politieke geldingsdrang zelf meer polariseren dan opflakkerende brandhaarden van onverdraagzaamheid blussen. Zolang men de bezorgdheden van de zwijgende meerderheid niet serieus neemt blijft het aftellen tot de volgende zwartgeblakerde zondag.