‘Groene warmte: de slapende reus waar iedereen aan voorbijgaat’

‘Energierecuperatie uit overtollige warmte en uit de diepe ondergrond. Het is een idee, even simpel als geniaal, dat gezien de impasse waar het Vlaamse energiebeleid de afgelopen week in verzeild is geraakt misschien wel weer wat extra reclame verdient’, schrijft Vlaams parlementslid Michèle Hostekint (SP.A).

Dat het werkt, bewijst de uitbouw van warmtenetten in Roeselare. Sinds 1986 is in de stad een warmtenet in gebruik, gevoed met warmte die vrijkomt bij de verbranding van restafval bij afvalintercommunale MIROM. Deze restwarmte, die anders de lucht ingeblazen wordt, wordt gebruikt om onder meer een ziekenhuis, het stedelijk zwembad, het cultureel centrum, een aantal scholen en heel wat andere gebouwen te verwarmen. Intussen zijn ook honderden gezinnen aangesloten, die dankzij het warmtenet ongeveer vijf procent besparen op hun verwarmingsfactuur. En dat netwerk wordt nóg fors uitgebreid. Binnenkort sluiten nog eens 1.000 particuliere woningen en gebouwen aan.

Je moet het ijzer smeden als het heet is. En het ijzer is heet, gloeiend heet zelfs. Jammer dat het vertrouwen van de mensen in een duurzaam energiebeleid er eerst aan moest geloven, maar het schouwspel rond het ontslag van minister Turtelboom en de biomassacentrale in Gent heeft het publiek en politiek debat doen losbarsten.

Dat is geen dag te vroeg. Zo gebruiken we in Vlaanderen drie keer meer energie voor warmte dan voor elektriciteit, en toch is groene warmte nauwelijks een issue. Toch niet voor deze regering. Nochtans zorgt de vergroening van de warmteproductie niet alleen voor het halen van onze groene energiedoelstelling, opgelegd door Europa, maar ook voor het verminderen van onze CO2-uitstoot. Twee vliegen in één klap dus.

Waste-To-Energy in plaats van Waste-Of-Energy. Er is in Vlaanderen heel wat energiebesparing mogelijk door onbenutte restwarmte te recupereren voor de verwarming van woningen en andere gebouwen. Daarnaast zijn er door VITO veelbelovende experimenten aan de gang rond de winning van groene warmte uit diepergelegen aardlagen. Ook daar zit een groot potentieel om woningen, kantoren en industrie via warmtenetten aan te sluiten op een groene energiebron.

Geld en energie besparen

Warmtenetten, een succesverhaal dus. Of toch bijna. In het Vlaams Parlement kreeg het beleid al vorm. En sinds begin dit jaar ligt er een conceptnota klaar met twintig aanbevelingen om dat beleid verder vorm te geven. Er zijn immers nog te veel hindernissen en knelpunten, vaak van technische aard, maar ook de regelgeving hinkt achterop. De intussen vorige minister van Energie, Annemie Turtelboom, kondigde al herhaaldelijk grote plannen aan, maar voorlopig is daar nog niet veel van in huis gekomen.

Groene warmte is nochtans een mooi verhaal dat veel energie en geld kan besparen. Zowel voor de boekhouding van een regering als voor de portefeuille van de mensen. En groene warmte kan bovendien het vertrouwen in een duurzaam en toekomstgericht klimaatbeleid terugwinnen. Dus beste nieuwe minister van Energie, beste Bart Tommelein, maak die slapende reus wakker.