Minou Esquenet (CD&V)

‘Goede ambtenaren verdienen applaus in plaats van een beknibbeling op vakantiedagen’

Minou Esquenet (CD&V) Schepen voor Personeel en Werk in Brugge.

‘Bij ons zit er heus geen enkele ambtenaar in een hoekje zijn of haar talent op te potten’, reageert schepen Minou Esquenet van Brugge op een opiniestuk van Grete Remen die het grote verschil in aantal vakantiedagen bij de overheid en de privé op de korrel nam.

Met belangstelling las ik gisteren het opiniestuk van Grete Remen over de krapte op de arbeidsmarkt. Ik citeer een aantal quotes die mij de wenkbrauwen deden fronsen: ‘Op de arbeidsmarkt heerst er momenteel een krapte, waardoor de vraag rijst: hoeveel talent zit veilig weggestopt bij de overheid buiten het bereik van de private sector?’ ‘We kunnen van onze jongeren niet verwachten dat ze tijdens de zoektocht naar een job weerstaan aan het machtigste statuut binnen de economie.’.

Als ik Grete Remen goed begrijp is de private sector, met voordelen die een overheid meestal niet kan aanbieden -daar over inhoud lees ik niets in haar stuk- plotsklaps minder aantrekkelijk dan de publieke sector? En zet de publieke sector het instromend talent op een spreekwoordelijke spaarrekening, ver weg van de private sector? En is voor deze generatie jongeren jobinhoud ondergeschikt aan een statuut?

Goede ambtenaren verdienen applaus in plaats van een beknibbeling op vakantiedagen

Volgens mij vergist Remen zich schromelijk. Maar het kan misschien een troost zijn, ze is niet alleen. Misschien had ik vroeger zelf ook wel eens last van deze foute perceptie, want ik stam uit een ondernemersfamilie, en had niet veel contacten met overheidsmedewerkers. Ik ken dus beide zijden van het verhaal. Na een jaar als schepen van personeel in Brugge, de derde stad van Vlaanderen, en heel veel contacten met de medewerkers, heb ik een andere visie. ‘De’ ambtenaar blijft opboksen tegen een negatief imago, tegen wil en dank, ook als hij of zij zich uit de naad werkt en ambassadeur is voor zijn of haar werkgever. En dat is onterecht.

De maatschappelijke context is, net zoals in de private sector, niet eenvoudig. Dienstverlening is de core-business van het bedrijf dat overheid heet. Ook onze klanten worden steeds veeleisender, mondiger en kritischer. Het is duidelijk dat we leven in een tijd van verandering die onomkeerbaar is. Zeker binnen een lokale overheid is de verwachting van de samenleving nog steeds dat de wetten en regels worden nageleefd en gehandhaafd. Maar ook dat dat gebeurt op een flexibele, menselijke en interactieve manier, en dat op alle uren van de dag. Dat is een spagaat, elke dag opnieuw.

Dat statuut waar soms zo smalend over wordt gedaan, is in elk geval niet meer wat het misschien ooit geweest is.

Ten tweede is het zo dat de algemene besparingsnood binnen de overheid heeft geresulteerd in vele honderden banen die (soms blind) werden geschrapt. In mijn ervaring in Brugge vind ik dat men zich snel heeft aangepast om daarmee om te gaan én om dezelfde dienstverlening als voorheen te blijven bieden. Én in te spelen op nieuwe trends en nieuwe communicatiemiddelen. Bij ons zit heus niemand in een hoekje zijn of haar talent op te potten. Dit alles managen vraagt een professioneel personeels- en aanwervingsbeleid, op hedendaagse leest geschoeid. Onze medewerkers worden gescreend op diverse competenties en moeten heel veel kennis in huis hebben en constant bijscholen om mee te groeien met de context waarin ze opereren. En dat statuut waar soms zo smalend over wordt gedaan, is in elk geval niet meer wat het misschien ooit geweest is. In Brugge bijvoorbeeld, worden al geruime tijd geen medewerkers meer vast benoemd en werkt iedereen met een contract. Wederzijdse rechten en plichten dus, zoals het hoort.

Ten slotte nog dit. Er zijn belangrijke verschillen in finaliteit tussen de private en de publieke sector. In de publieke sector speelt enkel het maatschappelijke belang, ook ten aanzien van de private sector. Menselijk kapitaal en publieke middelen worden ingezet om alle klanten ten dienste te zijn.

Het beeld van een logge, inerte, bemoeizuchtige publieke sector in contrast met een dynamische, innovatieve en revolutionaire private sector, klopt niet, althans niet in Brugge. Het is een retoriek die misschien goed aanslaat maar die niet strookt met de realiteit. Men kijkt naar de overheid om te ijveren voor het in stand houden van volgroeide of verouderde industrieën, en men kijkt naar de overheid voor het lanceren van nieuwe technologieën of het opzetten van ondernemende ecosystemen. Dat doen we met plezier, maar daarvoor hebben we wel toptalent nodig. En dat meestal voor een lager loon dan in de private sector. Zonder bedrijfswagen. Zonder cafetariaplanning. Met misschien een paar dagen meer verlof.

Laten we dus de zaken niet omdraaien en klagen dat, nu er effectief een war for talent is, anderen daar meer hebben in geïnvesteerd en er nu een concurrentieel voordeel uit halen.

Ik ben naast schepen voor personeelsbeleid, ook schepen voor tewerkstelling. Ik weet dus zeer goed dat er een grote krapte is op de arbeidsmarkt. Ook daarvoor komen werkgevers namelijk bij ons aankloppen. Werk en toeleiding naar geschikte jobs zijn uitdagingen waar alle sectoren voor staan. Om mensen langer aan de slag te houden zijn duurzame jobs nodig. En misschien heeft de publieke sector in het verleden wél meer gedaan op dat vlak? Laten we dus de zaken niet omdraaien en klagen dat, nu er effectief een war for talent is, anderen daar meer hebben in geïnvesteerd en er nu een concurrentieel voordeel uit halen. Laten we integendeel op een open en goede manier met elkaar praten en naar elkaar luisteren en best practices uitwisselen. Laten we elkaar goede medewerkers gunnen, daar wordt iedereen beter van. Er is al zoveel afgunst onze wereld.

Ik doe mijn hoed af voor die vele mannen en vrouwen die ondanks alle kritiek en flauwe grappen over ambtenaren elke dag opnieuw de energie vinden om hun werk met volle overgave te doen. Goede ambtenaren verdienen applaus, eerder dan een beknibbeling op vakantiedagen.

Minou Esquenet is schepen voor personeel, werk, sociale economie en landbouw in Brugge.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content