Zeewier is erg populair in Japan, maar wordt weinig gebruikt in onze keuken. Vooral omdat we het niet kennen. Nochtans is zeewier een duurzaam product, kan het gebruikt worden als vleesvervanger en bevat het erg weinig calorieën.
Ze lijken op planten, of zelfs op zilte groenten, maar in werkelijkheid zijn zeewieren geen planten, maar algen, meer bepaald macroalgen. Algen zijn eenvoudige micro-organismen die gebruikmaken van fotosynthese om zonlicht om te zetten in koolhydraten en energie. Er zijn ongeveer 35.000 soorten beschreven, waarvan de helft in zee groeit en de andere helft op het land.
Er zijn micro- en macro-algen. Micro-algen (of fytoplankton) bestaan uit 1 cel en gelijken sterk op dierlijk plankton, bacteriën en schimmels. Macro-algen zijn meercellig en plantachtig. Zeewieren zijn plantachtige macro-algen die in zee leven. De meeste hebben een wortelachtig aanhechtingsorgaan, terwijl andere gewoon vrij in zee drijven. Zeewieren kunnen hardnekkig aan rotsachtige wanden kleven. Ze zijn extreem sterk en worden niet gauw verstoord door hun omgeving. Ze vermenigvuldigen zich door middel van sporen en halen hun voedingsstoffen uit de zee en de zon. Zeewieren komen op verschillende dieptes voor: bovenaan groenwieren, in diepere lagen bruinwieren en daaronder roodwieren. De kleur wordt bepaald door de concentratie van bepaalde stoffen die een rol spelen bij de fotosynthese. Er zijn ook blauwwieren, maar dat zijn in feite geen wieren, maar officieel bacteriën.
Zeewieren vormen een goede bron van eiwitten en ijzer.
Zeewierburgers
Zeewieren vormen een goede bron van eiwitten en ijzer. Daarnaast bevatten ze vitamine B, polyonverzadigde vetzuren, jodium, calcium, fosfor, magnesium, natrium en kalium. In België is zeewier weinig populair als voedingsproduct. Het wordt vooral geconsumeerd door vegetariërs en veganisten, die het gebruiken als eiwitbron. Daarnaast groeit de interesse vanuit sommige industrieën, omdat zeewier makkelijk te kweken is en als goede eiwitbron in een duurzaam dieet past. De teelt van zeewier is weinig belastend voor het milieu: er is nauwelijks grond, zoet water of fossiele brandstof voor nodig.
Anders dan insecten, een alternatieve eiwitbron waarvoor we nog steeds onze neus ophalen, roept zeewier veeleer positieve emoties op. We associëren het met gezondheid, zo blijkt uit een Nederlandse consumptiepeiling. Gevraagd naar wat consumenten met zeewier doen, zijn de antwoorden eerder karig: ze mengen het in sla, kennen het als kant-en-klare zeewierburger of gebruiken het als zoutvervanger in brood. Bereidingsonbekendheid blijkt een grote barrière te zijn voor het gebruik van zeewierproducten. Veel mensen weten niet wat ermee te doen.
Vers en gedroogd
Niet alle zeewier is eetbaar. Eetbare soorten zijn kelp, nori, wakame, hiziki, spirulina, chlorella, zeespaghetti en zeesla (zie kader). Ze worden zowel vers als gedroogd verkocht. Vers zeewier is beperkt houdbaar: na het openen van de verpakking kun je het hooguit nog enkele dagen in de koelkast bewaren. Gedroogd wier is langer houdbaar: je kunt de vellen laten wellen in water, waarbij ze enorm in volume kunnen toenemen. Eens geweld, kun je het zeewier nog maximaal 1 dag in de koelkast bewaren.
Zeewier kun je meekoken in groentesoep, roosteren in de oven tot het knapperig wordt, gewoon toevoegen aan sla en roerbakken bij bijvoorbeeld pastasaus. Gedroogd zeewier bevat voldoende eiwit om als vegetarische keuze te dienen. Je kunt het net als vers zeewier toevoegen aan sausen, soepen en slaatjes. Te veel zeewier eten wordt ook weer afgeraden, wegens potentiële vervuiling met zware metalen. Maar af en toe, ter vervanging van vlees of vis, is het een gezonde keuze.
Lees ook: Zeewier, ‘dé voeding van de toekomst’
Allemaal zeewier
Nori
Donkergroen of zwart, wordt gebruikt in sushi-rollen. Dit zeewier is platgedrukt, zodat het lijkt op vellen papier. Kan gebruikt worden als wrap of geroosterd als tussendoortje.
Kombu (kelp)
Groot eetbaar zeewier, dat gebruikt wordt als bouillon in misosoepen. Wordt verkocht in stroken.
Hijiki
Kleine zwarte blaadjes, smaakt zout en visachtig. Dit zeewier moet je lang koken (minstens 45 minuten) om te kunnen eten. Tijdens het koken komt er een visachtige geur vrij. De sterke zoute smaak wordt zachter als het wordt klaargemaakt met veel zoete ui en wortelen.
Wakame
Verwant aan kombu (kelp) en een belangrijke bron van omega 3-vetzuren. Dit zeewier, met frisgroene kleur, kan rauw gegeten worden in slaatjes of kun je toevoegen aan soepen.
Arame
Erg populaire zeewiersoort met zoete smaak. Een ideale soort om mee te starten voor wie wil kennismaken met zeewier. Je moet het weken tot het zacht wordt en daarna hakken. Past goed bij slaatjes, maar kan ook bij warme groenteschotels.
Dulse
Deze onbekende in de Japanse keuken wordt gekweekt en gegeten in Ierland, IJsland en Canada. Een belangrijke bron van vezels. Kan gegeten worden als snack, in slaatjes en in soepen.
Agar agar
Vegetarisch alternatief voor gelatine. Weinig smaak en weinig calorieën.
Bron: www.zeewier.net
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
