Waarom is alleen de dood van een loper een drama?

© Belga
Jan Etienne
Jan Etienne Redacteur Bodytalk

De dode tijdens de 20 kilometer door Brussel kreeg weer heel wat aandacht in de media. Gelukkig niet dramatiserend. Maar elke dag sterven er minstens 24 Vlamingen aan een hartprobleem. Over hen hoor je niets.

Seks zou even gevaarlijk zijn voor het uitlokken van hartaanvallen als sporten, zo bleek 2 jaar geleden uit een studie in JAMA, het toptijdschrift van de Amerikaanse artsenvereniging.

Hoor je echter iemand suggereren dat je eerst je hart moet laten checken om uit te maken of dat potje seks met je partner wel veilig kan?

Het kot zou, terecht, te klein zijn.

Sporters echter krijgen voortdurend die raad. Jonge competitieve sporters horen al vanaf hun twaalfde een screeningsonderzoek te passeren. Sedentaire 35-plussers liefst voor zij aan de slag gaan. Organisatoren van evenementen moeten mensen extra alarmeren. Enzovoort.

Kortom, een sporter die zich geen zorgen maakt om zijn hart, is een halve zool, slordig of overmoedig of vatbaar voor andere niet al te lovende kwalificaties.

Dood is dood

We schreven het vroeger al, marathons vormen nauwelijks een gevaar voor het hart. Zeker voor mensen met een goede fysieke conditie.

Volgens de geciteerde studie in JAMA is het risico is vermoedelijk niet groter dan 1 op meer dan 260.000 uren sporten of seks. En dat vraagt een lange adem, vooral bij de tweede keuze.

De massale belangstelling voor dat ene geval de indruk op dat sporten wel echt gevaarlijk is voor je hart. Het maakt je bang van inspanning.

Even een kort spurtje naar de tram? Hmm. Zou ik dat wel doen zonder een elektrocardiogram vooraf? Wat zal de verzekering zeggen?

Een korte blik op de cijfers van het Vlaams Agentschap Zorg en Gezondheid leert nochtans dat in 2008 minstens 8918 Vlamingen het loodje legden door een hartaandoening die het gevolg was van een verminderde bloedtoevoer naar de hartspier, zoals een hartinfarct.

Dat komt neer op meer dan 24 mensen per dag. Dramatisch veel meer dus dan die éne dode in Brussel.

En dan tellen we nog niet al die andere doden die het gevolg zijn van een passieve leefstijl en een krakkemikkige bloedsomloop.

Elk overlijden is triest, maar het blijft onbegrijpelijk waarom er zoveel meer aandacht gaat naar die éne dode. Alsof die andere dode mensen niet belangrijk zijn. Alsof hun dood niet erg is. Alsof hun dood niet vermeden kon worden.

Zitten, dat is pas dodelijk

Dit verhaal toont eveneens aan hoe foute mediabelangstelling ons misleidt. Ze maakt ons bang voor wat gezond is en leidt onze aandacht af van de werkelijke gevaren.

Zoals teveel zitten, dat haast epidemische vormen aanneemt in onze bewegingsarme maatschappij.

Niemand roept je op om je hart te laten screenen wanneer je dagenlang in een stoel of zetel naar televisie zit. Terwijl teveel zitten véél dodelijker is dan sporten.

Met elk uur extra voor de beeldbuis per dag stijgt het algemeen risico op overlijden met 11%. Het risico op dood door een hart- of vaatziekte zelfs met 18%. Tel uit voor wie dagelijks 4 à 5 uur of meer in de zetel wegkwabbelt.

Beweging beschermt, ook bij seks

Een goede fysieke conditie houdt hart en bloedvaten gezond. Dat staat als meer dan een paal boven water.

Vraag maar eens aan al die sedentaire mannen met een erectieprobleem hoe het met hun conditie zit. Weinig duimen omhoog, dat kunnen we je nu al vertellen.

Een stevige uithouding beschermt je tegen een hartinfarct. Het doet je risico gemiddeld met een 30 tot 45% afnemen. Ook tijdens fysieke inspanningen.

Kom ons dus niet vertellen dat sporters of wie zin heeft in een potje seks, moet opletten voor zijn hart en dat de rest van de bevolking rustig in de zetel mag blijven zitten.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content