Er gaat een golf van opluchting door het artsenkorps nu Maggie De Block (Open VLD) op de stoel van Laurette Onkelinx (PS) zit, schrijft arts Patrik Vankrunkelsven. Hij lijst drie verschillen op tussen de huidige en de voormalige minister van Volksgezondheid: terreinkennis, wetenschap en het cannabis-standpunt.
Er gaat een golf van opluchting door het artsenkorps nu Maggie De Block (Open VLD) op de stoel van Laurette Onkelinx (PS) zit. Ook al is de tijd om een oordeel te vormen over haar beleid veel te kort, de verwachtingen zijn hooggespannen. Waarin is Maggie dan anders dan Laurette?
De Block weet wat leeft op het terrein
Vooreerst is Maggie zelf huisarts en weet ze als geen ander wat er leeft op het terrein. Als huisarts kent ze niet alleen het artsenwereldje, maar stond ze middenin de keten van zorgverstrekkers van verpleegkundige tot chirurg.
Laurette was benadeeld op dat vlak en moest zich beroepen op adviseurs. Daar zaten zeker uitstekende mensen tussen, maar toch konden we ons niet van de indruk ontdoen dat er een overwicht was vanuit bepaalde Brusselse ziekenhuizen die een gezondheidszorg bedrijven die ver af staat van de getrapte geneeskunde die vooral in Vlaanderen wordt bedreven, met veel aandacht voor de eerstelijnszorg.
Vanuit deze ziekenhuizen kreeg ze daarenboven steeds het signaal dat er te weinig artsen zijn, vooral in Wallonië/Brussel. Lees: er zijn te weinig assistenten in de ziekenhuizen om het werk over te nemen zodat specialisten hun meer lucratieve activiteiten buiten de ziekenhuizen konden uitoefenen. Deze politiek verziekt de geneeskunde in Franstalig België: op het terrein is de verzadiging te groot en krijgen we daardoor een aanbodgeneeskunde. Ook jonge afgestudeerden komen in het nauw. In dit soort vallen zou Maggie niet trappen omdat ze met haar terreinkennis dwars door deze vorm van belangenvermenging kan doorkijken.
De Block baseert zich op Evidence Based Medicine
Een ander verschilpunt is de resolute keuze van Maggie De Block voor een geneeskunde die zich baseert op wetenschappelijke bewijsvoering: Evidence Based Medicine (EBM). Bij artsen groeit de frustratie over de dubbele boodschappen die men aanvoelt vanuit de overheid.
Aan de ene kant moeten zorgverstrekkers, ziekenhuizen en farma-industrie het bewijs leveren dat elke handeling die ze stellen wetenschappelijk onderbouwd is, dat elke pil die men op de markt brengt of voorschrijft beter is dan een placebo (neppil). En dat is een goede evolutie.
Maar aan de andere kant geeft de overheid andere signalen: Onkelinx begon te plooien voor de alternatieve geneeskunde en startte met de registratieprocedure van homeopaten. Dat houdt in dat de bevolking toch tenminste de indruk kreeg dat de overheid deze vorm van geneeskunde – die haaks staat op alle wetenschappelijke inzichten – ergens een plaats wilde geven. Maggie schept duidelijkheid: vormen van geneeskunde die niet kunnen bewijzen dat ze een toegevoegde waarde hebben, verdienen geen steun. Ze wil daarenboven komaf maken met de mutualiteiten die homeopathie en acupunctuur terugbetalen (vanuit de aanvullende verzekering).
Maar het omarmen van EBM zal ook gevolgen hebben voor de klassieke geneeskunde. Voor artsen, kinesisten, tandartsen, ziekenhuizen, … is de tijd voorbij dat geneeskundige handelingen gesteld worden omdat we het zo gewoon zijn, omdat het financieel voordelig is. Ook hier kondigt De Block aan dat ze kwaliteit wil.
De vergoedingen van de zorgverstrekkers zijn vandaag vooral gebaseerd op de kwantiteit die afgeleverd wordt en nauwelijks op de kwaliteit ervan. Dit systeem moet onder de loep worden genomen, want leidt tot excessen. Zo is België wereldleider in het aantal rugoperaties, niets om fier over te zijn want noch de levenskwaliteit van de meerderheid van de patiënten is daar mee gediend, noch het kostenplaatje van de ziekteverzekering.
Maggie kondigt aan dat ze de kwaliteit van zorg gaat meten en de kwaliteit zal belonen. Maggie zal daaromtrent zeker niet in de val lopen waar Laurette misschien wel in liep: zulke maatregelen kan men nooit nemen zonder overleg met het terrein. De manier waarop men de kwaliteit zal gaan meten moet in grondig overleg gebeuren met de zorgverstrekkers, het moet door hen gedragen worden.
De Block baseert haar cannabis-standpunt niet op emotie
Nog een punt waar Maggie haar talent van huisarts optimaal etaleert is de benadering van cannabis: zij is bezorgd om de jongeren die verslaafd zijn aan deze drug, leeft mee met de radeloze ouders, maar verkiest voor een wetenschappelijke benadering boven de emotionele. De ‘war on drugs‘ leidt immers niet tot het verhoopte resultaat: nog steeds roken er teveel minderjarigen cannabis en komen ze via louche verdelers ook nog in contact met gevaarlijkere harddrugs zoals cocaïne en heroïne.
Daarom dat Maggie tenminste durft spreken over andere benaderingen. Als een strikt gecontroleerde markt betere resultaten kan geven, waarom dat dan niet tenminste overwegen en onderzoeken? Dat is immers wetenschap: platgetreden paden die dood lopen durven verlaten om alternatieve benaderingen te onderzoeken. Het resultaat telt: minder jongeren aan cannabis en andere drugs.
Als je dit alles op een rijtje zet, is het programma waar Maggie haar tanden zal inzetten immens. Ze krijgt het vertrouwen, het parcours is hobbelig maar het landschap zal er binnen vijf jaar anders uit zien.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier