Vroegtijdig klaarkomen: hoeveel mannen schieten echt te kort?

Marleen Finoulst
Marleen Finoulst Arts en journalist

Eén op de drie mannen denkt er last van te hebben. Maar is (te) vroeg klaarkomen eigenlijk wel een probleem? Vroegtijdige ejaculatie blijkt een rekbaar begrip.

Het gesponsorde onderzoek naar vroegtijdige ejaculatie geeft de indruk dat 35% van de mannen last heeft van vroegtijdig klaarkomen. Fel overdreven, volgens onafhankelijke experts. Onlangs trachtte psycholoog en seksuoloog Philippe Kempeneers in Bodytalk een eind te maken aan de verwarring rond het begrip voortijdige ejaculatie (ejaculatio praecox). “Wat vooral telt, is de beleving van de man. Komt hij eerder klaar dan hij eigenlijk wil? Hier bestaat geen regel of normale duur voor. Twee minuten vrijen kan door sommige partners als bijzonder aangenaam worden ervaren, terwijl een halfuur seks anderen net zo goed met een onvoldaan gevoel kan achterlaten.”

Volgens Kempeneers wordt er in onze maatschappij te veel belang gehecht aan de daad zelf. “Veel mannen denken nog steeds dat een vrouw alleen door penetratie bevredigd kan worden en zijn pas tevreden als de partner een vaginaal orgasme bereikt. Het gevolg is dat ze zichzelf enorm onder druk zetten om het zo lang mogelijk vol te houden in bed. Als je de natuur haar gang zou laten gaan, zou driekwart van de mannen na ongeveer 2 minuten spontaan klaarkomen.” Daarmee krijgt de vrouw weinig tijd om zelf ook een hoogtepunt te bereiken, vooral omdat ze hier doorgaans langer over doet dan de man. Vandaar het belang om ook naar andere vormen van genot op zoek te gaan.

Op avontuur op kleine schaal

De natuur en de cultuur maken het er voor beide partners ook niet makkelijker op. Kempeneers: “De man is door de natuur geprogrammeerd om snel te ejaculeren. Volgens de evolutieleer is de geslachtsgemeenschap een moment waarop de mens zich blootstelt aan gevaar. Er moet dus haast mee worden gemaakt. Daar komt nog bij dat seksualiteit door sommige religies louter als een middel tot voortplanting wordt gezien en zich daarom dus dient te beperken tot de geslachtsdaad.” De seksuele revolutie heeft daar weinig verandering in gebracht.

Met deze gedachte in het achterhoofd is het al een stuk makkelijker om het probleem te relativeren en er losser mee om te gaan. Bij elk stel dat hem om hulp vraagt omdat de man te vroeg klaarkomt, probeert de seksuoloog eerst een duidelijk beeld van het probleem te krijgen. “Wat is er precies aan de hand? Vindt de vrouw dat de seks te kort duurt? Dat er te weinig voorspel is? Dat de man er te zeer op gefixeerd is om het zo lang mogelijk vol te houden? Dat hij intieme momenten vermijdt uit angst haar niet te kunnen bevredigen? Ik probeer dan de dialoog tussen beide partners weer op gang te brengen en hen te laten uiten wat hen dwarszit, waar ze bang voor zijn en hoe ze elkaars gevoelens beleven. Ook leg ik uit dat ze elkaar moeten vertellen wat ze fijn vinden en wat ze samen kunnen veranderen.”

Het probleem ter hand

Tijdens deze openhartige gesprekken blijkt vaak dat de man zich ontevredener over zijn prestaties voelt dan de vrouw. Ook ontdekken ze dat er voorafgaand aan de geslachtsdaad, maar soms ook erna, nog andere manieren bestaan om elkaar genot te geven. De beste minnaars zijn niet per se die met het grootste uithoudingsvermogen, maar die met oprechte aandacht voor hun partner. Vrouwelijke orgasmen worden zelden opgewekt door alleen vaginale stimulering, dus zonder prikkeling van de clitoris. Bovendien hoeft de vagina niet noodzakelijk door een penis te worden gestimuleerd. “Strelingen, fantasieën, gezamenlijke ontspanning of bijvoorbeeld erotische speeltjes en spelletjes kunnen nieuwe mogelijkheden bieden om elkaar te behagen en de vrouw tijdens de penetratie mogelijk een orgasme te bezorgen, ook al duurt de geslachtsdaad niet lang”, aldus Kempeneers.

Is daarmee de kous af voor de man? Moet hij dan maar accepteren dat hij het niet langer dan 2 minuten uithoudt en soms zelfs nog vóór de penetratie klaarkomt? “Nee, maar door wat erotiek in de relatie te brengen hoeft de man niet meer bang te zijn dat hij tekortschiet. Die angst houdt het probleem alleen maar in stand.”

Knijp ‘m in de pauze

Het heeft geen zin om te proberen de ejaculatie te beheersen. De zaadlozing is een lichamelijke reflex en kan dus niet worden beïnvloed. De opwinding die eraan voorafgaat, is wél beheersbaar. De in de media vaak beschreven vrijtechnieken zijn bekend. “Er is de start-stopmethode, waarbij de man een pauze inlast om zijn seksuele opwinding wat te laten zakken. Ook kan hij vlak voor het klaarkomen onderaan de eikel in zijn penis knijpen om te proberen de ejaculatie tegen te houden. Verder kan hij de stimulering van de penis geleidelijk aan opvoeren, om zo te leren aanvoelen vanaf welk moment hij de ejaculatiereflex niet meer kan tegengehouden. De resultaten zijn bemoedigend, maar het probleem is dat deze technieken uit hun context zijn gehaald. Ze komen van pas als je samen op zoek gaat naar nieuwe vormen van genot, een tragere manier van vrijen en een geleidelijke opbouw van de opwinding. Eerst moeten beide partners een nieuwe erotische verstandhouding vinden. Dan pas komen de technieken.”

De vrouw hoeft de man niet per se te helpen om zijn opwinding onder controle te krijgen. Soms bezorgt ze hem dan juist spanning, of voelt ze zich zelf niet helemaal prettig bij de technieken, zoals het masturberen. Bovendien kan het voor de man een geruststellende gedachte zijn dat hij in zijn eentje voor verbetering kan zorgen, of oefent hij de masturbatietechnieken het liefst alleen.

(CM / MF/Bodytalk)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content