Belgen moeten een alsmaar groter deel van hun tandzorgen uit eigen zak betalen. Steeds vaker kunnen ze zich dat niet veroorloven. Dat vertelt Paul Callewaert van het Nationaal Verbond van Socialistische Mutualiteiten deze week in Knack.
Vandaag wordt de helft van de tandzorgen niet door de verplichte ziekteverzekering gedekt. Dat komt vooral doordat kronen, bruggen en implantaten niet worden terugbetaald. Om zicht te krijgen op het deel van de tandzorg dat we zelf moeten bekostigen, heeft het socialistische ziekenfonds de facturen geanalyseerd van alle leden die zijn aangesloten bij zijn aanvullende tandzorgverzekering Dentaplan. Daaruit blijkt dat de gemiddelde patiëntenfactuur het hoogst is voor tandprothesen (902,90 euro), gevolgd door orthodontie (115,78 euro).
Op het eerste gezicht lijkt de factuur voor orthodontie wel mee te vallen. De gemiddelde kostprijs wordt echter op basis van prestaties berekend. Een volledige behandeling, die twee tot drie jaar duurt, kost veel meer. Achter die gemiddelden gaan ook enorme verschillen schuil. De grootste uitschieters stelden de onderzoekers vast bij vaste bruggen (17.211 euro uit eigen zak), kronen (6731 euro), uitneembare prothesen (5998 euro) en implantaten (5781 euro).
Sommige tandartsen rekenen patiënten met een tandverzekering meer aan.
Ook de factuur voor andere zorgen lopen vaak hoog op, want steeds meer tandartsen zijn gedeconventioneerd en kunnen dus ereloonsupplementen factureren. Vandaag geldt dat al voor 39,85 procent van de tandartsen.
Uit angst voor die hoge facturen sluiten meer en meer Belgen een bijkomende tandverzekering af bij een ziekenfonds of privéverzekeraar. De meeste mensen doen dat pas als ze verwachten dat ze op korte termijn een dure behandeling nodig zullen hebben. Dat blijkt ook uit de cijfers van het socialistische ziekenfonds.
Het aantal aansluitingen bij Dentaplan vertoont een opvallende piek rond elf jaar, de leeftijd waarop duidelijk wordt dat het gebit van een kind gecorrigeerd zal moeten worden. Amper twee jaar later blijken veel van die jonge leden daadwerkelijk blokjes of een beugel te hebben gekregen.
Ook tussen 36 en 46 jaar piekt het aantal aansluitingen én terugbetalingen. ‘Het gaat maar om een beperkte groep verzekerden en haast allemaal sluiten ze de verzekering af omdat ze weten dat ze in de nabije toekomst dure behandelingen nodig hebben’, zegt Paul Callewaert, algemeen secretaris van het Nationaal Verbond van Socialistische Mutualiteiten. ‘Op termijn is dat onhoudbaar. Zeker omdat we weten dat sommige tandartsen patiënten met een tandverzekering meer aanrekenen.’
Het socialistische ziekenfonds pleit dan ook voor een extra investering van 500 miljoen euro in de tandzorg. ‘Nu al hebben we tandzorg met twee snelheden’, waarschuwt Paul Callewaert. ‘Komt er geen inhaalbeweging, dan zal de kloof alleen maar groter worden. Vandaag kost een nieuwe tand een bejaarde al twee maanden pensioen en een arbeider anderhalf maandloon. De prijzen zullen blijven stijgen en dus zullen er steeds meer mensen uit de boot vallen.’
