Er heerst veel verwarring over het begrip voedselverslaving. Maar bestaat die aandoening eigenlijk?
Pierre Minner, psychiater in het Obesitascentrum, Brugmannziekenhuis Brussel:
‘Ik zie vooral verslavende trekken in mensen met orthorexia nervosa. Ze zijn geobsedeerd door gezond voedsel, zo erg dat de kwaliteit van voedsel belangrijker is dan de kwaliteit van het leven. Bij sommige mensen wekken voedingsregels ernstige angstgevoelens op: ze zijn geobsedeerd met eten bezig. Ze kunnen niet meer genieten van voedsel, omdat ze zeer rigide gedachten ontwikkeld hebben over eten.’
‘Voor mensen met orthorexie gaat eten niet meer over lekker of genieten, maar over voedingswaarden en gezondheid. Hun leven wordt erdoor beheerst. Ze trachten hun eetgedrag 100% onder controle te hebben en voelen zich schuldig bij de minste afwijking. Ze willen ook niet meer samen eten met anderen, niet met vrienden, noch met familie. Ze gaan zo ernstig gebukt onder deze aandoening dat ze mentaal uitgeput raken.’
Hilde De Geeter, Voedingsdeskundige NICE:
‘Een intens verlangen naar eten, in het bijzonder suiker- en vetrijke voedingsmiddelen, gevolgd door oncontroleerbare eetbuien, wordt vaak als voedselverslaving aangeduid. Toch is het verslavingsmodel, zoals dat wetenschappelijk beschreven wordt, hier niet van toepassing. Ongecontroleerd eetgedrag is namelijk niet te vergelijken met verslavingen aan tabak of alcohol bijvoorbeeld. Zo treden er geen ontwenningsverschijnselen op bij onthouding. Bij een intens verlangen naar bepaalde voedingswaren wordt wel het beloningssysteem in de hersenen geactiveerd en meer dopamine vrijgegeven.’
‘Ondanks de vergelijkbare effecten op het beloningssysteem blijven heel wat wetenschappers terughoudend om ongecontroleerd overeten als een verslaving te beschouwen. De American Psychiatric Association heeft op basis van het huidig wetenschappelijk onderzoek besloten voeding niet op te nemen in de lijst van verslavende substanties (DSM-V). Mensen met een verstoorde relatie met voeding die dwangmatig eten, kunnen verslaafd zijn aan een gedrag maar niet aan de voedingsmiddelen of ingrediënten zelf. Noch theobromine in chocolade, noch cafeïne in koffie zijn echt verslavend.’ (Marleen Finoulst en Marie-Françoise Dispa )
Bron: Bodytalk
