Laura kampt met emetofobie, een extreme en irrationele angst voor overgeven.
Laura (26) gaat liever niet naar feestjes. En als ze toch gaat, is ze op tijd weg, voor de anderen een glas te veel op hebben. Zelf drinkt ze geen alcohol. ‘Ik eet ook geen vlees of vis, uit angst voor vieze beestjes die mijn spijsvertering overhoop kunnen gooien. Ik drink nooit water uit de kraan en check nauwgezet de houdbaarheidsdatum van voedingsmiddelen.’
Laura wil niet alleen de kans verkleinen dat ze moet overgeven, ze is ook panisch om anderen te zien overgeven. ‘Als ik van familie of vrienden hoor dat ze zich niet lekker voelen of onlangs buikgriep hebben gehad, ben ik weg’, zegt ze. ‘En als het even kan, vermijd ik het openbaar vervoer. Stel je voor dat ik in de buurt zit van iemand die reisziek wordt, help! Wat er gebeurt als ik in zo’n situatie beland? Dan wil ik alleen maar vluchten. Als dat niet kan, raak ik totaal in paniek.’
Sociale impact
Laura kampt met emetofobie, een extreme en irrationele angst voor overgeven. In de top 10 van de meest voorkomende fobieën staat die op de 7de plaats.
Emetofobie komt vooral voor bij jonge vrouwen. De impact op het dagelijkse leven is enorm. Sommige emotofoben eten erg eenzijdig en vermageren daardoor of hebben ondergewicht. Buitenshuis eten wordt vaak als risicovol beschouwd en dus vermeden. Idem voor alle gelegenheden waar alcohol geschonken wordt.
Geen wonder dat het sociale leven van mensen met een braakfobie onder druk komt te staan. Laura: ‘Ik weet dat ik hulp moet zoeken, maar ik denk dat ik daar pas klaar voor zal zijn als ik aan kinderen wil beginnen. Ik denk nu al: als ik maar geen last krijg van ochtendmisselijkheid als ik later zwanger ben. Ik wil ook niet moeten weglopen als mijn kinderen overgeven en om hun mama roepen.’
Trauma
Emetofobie valt vaak terug te voeren tot een traumatische gebeurtenis met overgeven in de kinder- of jeugdjaren, waarna alle situaties rond overgeven vermeden worden. De koppeling tussen overgeven en angst gaat een eigen leven leiden. De misselijkheid bij angst zorgt er bovendien voor dat mensen met een overgeeffobie in een vicieuze cirkel belanden. Ze worden misselijk van de angst, en daarna angstig van de misselijkheid.
Emetofobie wordt vaak niet als dusdanig herkend of gediagnosticeerd, waardoor patiënten niet altijd adequaat behandeld worden. Dat is jammer, want er valt iets aan te doen. De meeste therapieën starten met het in kaart brengen van het probleem: hoe is de fobie ontstaan en waardoor wordt de angst in stand gehouden? Behandeling bestaat meestal uit cognitieve gedragstherapie, al dan niet ondersteund met medicijnen.
