Met de herfst komen de kastanjes. Rauw én geroosterd kunnen ze een rijke aanvulling op onze voeding vormen.
Kastanjes behoren tot de groep van de noten, want het gaat om zaden in een harde bast – zij het minder hard dan die van bijvoorbeeld okkernoten, hazelnoten en amandelen. Tegelijk verschillen ze sterk van andere noten omdat ze arm zijn aan vetten. Ze bestaan voor meer dan de helft uit koolhydraten, en slechts voor 2 à 3% uit vet, waaronder snuifjes omega 3- en omega 6-vetten. Voor eiwitten scoren ze met slechts 3 à 4% ook schraal. Kastanjes zijn rijk aan magnesium, fosfor en kalium, en eveneens, als enige onder de noten, aan vitamine C.
Let wel, we spreken hier over de eetbare, tamme kastanje, de Castanea sativa. Je herkent ze aan de behaarde punt met enkele stekels op een staartje. De paardenkastanje draagt deels dezelfde naam, maar is van het geslacht aesculus en is giftig voor mensen. Paardenkastanjes hebben geen behaard, stekelig staartje. Ze zijn overal rond.
Slaatjes en bijgerechten
Tamme kastanjes hebben een fijne, zoete smaak. Je kunt ze rauw opknabbelen, maar geroosterd verspreiden ze een geurig aroma en zijn ze een heerlijke warme snack op frisse herfstavonden. In Italië worden ze vermalen tot meel voor brood of zoete cake, castagnaccio.
Kastanjes roosteren of poffen is kinderspel. Reinig ze met een vochtige doek en snij ze kruiselings in met een scherp mes om openbarsten te voorkomen. Spreid ze uit op een bakplaat en rooster ze 20 tot 30 minuten in een voorverwarmde oven (200 graden). Schud ze af en toe. Eet ze warm, want pellen is soms moeilijk als ze volledig afgekoeld zijn. Geroosterde kastanjes zijn lekker in slaatjes of als extra bijgerecht.
Kastanjes zijn het hele jaar door te koop in blik. Maar beter is ze zelf te rapen in een bos of een park. Het seizoen in de herfst met vers aanbod duurt hooguit 2 maanden. De verse vruchten zijn uitstekende voedingsmiddelen en een rijke bron van bioactieve stoffen, waaronder polyfenolen. Het is dus een goed idee om ze tijdens het seizoen geregeld op tafel te plaatsen. Mensen met diabetes letten beter op voor hun hoge aanbreng van koolhydraten.
