Artsen Zonder Grenzen smeekt VN om rampenteams om ebola te bestrijden

‘De tijd van vergaderen en plannen is voorbij. Het is tijd voor actie. Elke dag van inactiviteit betekent meer doden, en het langzaam instorten van maatschappijen’. In een emotionele boodschap roept Artsen Zonder Grenzen de wereldleiders op om meer te doen om het ebolavirus te stoppen. Ook uit de VS klinken noodkreten.

“Om de ebola-epidemie in West-Afrika het hoofd te bieden is heel dringend nood aan meer veldhospitalen met isolatie-eenheden, aan goed opgeleid personeel, mobiele laboratoria om de diagnoses te verbeteren. Er moeten luchtbruggen opgezet worden om mensen en materiaal van en naar West-Afrika te brengen. En er moet een regionaal netwerk van hospitalen komen waar (mogelijk) besmet medisch personeel behandeld wordt.” Dat heeft de humanitaire organisatie Artsen Zonder Grenzen (AZG) meegedeeld.

Volgens AZG falen de wereldleiders in de aanpak van de ergste ebola-uitbraak ooit. “Landen die de capaciteit hebben om te reageren op biologische rampen, met militaire of civiele middelen, moeten onmiddellijk mensen en materiaal naar West-Afrika sturen”, zei Joanne Liu, de internationale voorzitter van Artsen Zonder Grenzen (AZG) op een speciale vergadering van de VN.

Humanitaire plicht

“De verdere verspreiding van het ebola-virus kan immers niet gestopt worden zonder de massale inzet van gespecialiseerde medische eenheden.” Ondanks herhaalde oproepen van Artsen Zonder Grenzen tot massale mobilisatie is de internationale respons op de ebola-epidemie dodelijk ondermaats gebleven. Medische teams van AZG vechten al sinds maart tegen de ebola-epidemie. Maar ngo’s en de VN alleen kunnen nooit het stappenplan van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) uitvoeren.

“Zes maanden na het begin van de ergste ebola-uitbraak in de geschiedenis, is de wereld de strijd tegen de ziekte aan het verliezen”, zei Joanne Liu. Nochtans beschikken heel wat landen over de capaciteit om op biologische dreigingen te reageren. “Financiële steun aankondigen en enkele experten sturen volstaat niet”, aldus Joanne Liu. “Staten die over de nodige capaciteit beschikken, hebben de politieke en humanitaire plicht om hulp te bieden. Ze mogen zich niet beperken tot een reactie als een besmette patiënt hun land binnenkomt. Ze moeten nu onmiddellijk levens beginnen redden op de plaats waar dat nodig is: in West-Afrika.”

‘Langzaam instorten van maatschappijen’

In de Liberiaanse hoofdstad Monrovia zijn naar schatting minstens 800 bedden extra nodig. De ebolacenta van AZG in Liberia en Sierra Leone zijn overbevolkt door mogelijke ebolapatiënten. Mensen blijven ziek worden en sterven in hun dorpen. In Sierra Leone liggen de erg besmettelijke lijken te rotten in de straten. Een verveelvoudiging van goede isolatie-eenheden zou een snellere doorverwijzing en opname mogelijk maken. Daarnaast moeten er ook triagecentra komen en betere systemen voor het verwijderen van lijken. Hygiënisch materiaal moet op grote schaal verdeeld worden, en de epidemiologische monitoring moet opgeschaald worden. Er is nood aan ontsmettingcampagnes, en sensibilisering van zowel de bevolking als patiënten in ziekenhuizen.

“De klok tikt en ebola is aan de winnende hand”, zei Joanne Liu. “De tijd van vergaderen en plannen is voorbij. Het is tijd voor actie. Elke dag van inactiviteit betekent meer doden, en het langzaam instorten van maatschappijen.”