Ja, ik wil!

René van Weeren en Tine De Moor

Verliefd, verloofd, getrouwd in Amsterdam 1580-1810

Prometheus, Amsterdam 2019

256 blz., ? 27,50 ISBN 978 90 446 4033 5

Ruim 250 bladzijden hebben beide auteurs nodig om uiteindelijk de enigszins ontnuchterende conclusie te moeten trekken dat het Amsterdamse huwelijkspatroon gedurende de laatste vier eeuwen weinig is veranderd. Net als nu werd vroeger op relatief late leeftijd getrouwd, verschilden man en vrouw weinig in leeftijd en hadden zij veelal dezelfde culturele, etnische en sociaal-economische achtergrond. Verschillen zijn niet opzienbarend. Steeds vaker slaapt er nu een duivel in het tweepersoonsbed en een kruisje onderaan de huwelijksacte wegens ongeletterdheid komt zelden meer voor. In de 17de eeuw ging het bij bijna een derde van alle huwelijken om ten minste één partner van wie de eerdere partner was overleden, nu is dat minder dan één procent. En een single in Amsterdam is niet meer meewarig; integendeel, anno nu is ruim zestig procent van de Amsterdammers ongehuwd.

Niettegenstaande dit alles heeft dit boek de lezer veel te bieden. Het is vlot geschreven, mooi geïllustreerd, geeft een helder overzicht van de ontwikkeling van de huwelijkswetgeving en het huwelijksrecht tussen 1500 en nu, beschrijft innemend hoe men vroeger omging met huwelijkskrakeel en geeft inzicht hoe bijzonder eigenlijk de positie van de vrouw was in de Republiek in vergelijking met de toen ons omringende landen. Maar toch! De vele bladzijden tekst gewijd aan begijnen, bijzondere beroepen zoals garbuleerders en baleinspouwers, en afwijkende huwelijkspatronen in Oost- en Zuid-Europa doen vermoeden dat de auteurs en de vele vrijwilligers, die hen hebben geholpen de trouwregisters van het Amsterdamse stadsarchief te ontsluiten, hebben moeten erkennen dat, ondanks de duizenden uren werk die men aan dit project heeft gewerkt, het moeilijk was een boek van 250 bladzijden te vullen.

Partner Content