De jaren zestig

Geert Buelens

Een cultuurgeschiedenis

Uitgeverij Ambo /Athos, Amsterdam 2018

1.024 blz., ? 49,99 ISBN 978 90 263 2939 5

Alleen zestigplussers hebben de jaren zestig meegemaakt. Geert Buelens (van 1971) hoort daar niet bij. Nostalgie blijft dus ver weg, en maar goed ook, want zeer onsixties zegt hijzelf. Een optimistische blik op de toekomst primeerde, in een decennium dat nu vooreerst love and peace van de hippies oproept, maar in werkelijkheid extreem gewelddadig was, met als uitschieters de oorlog in Vietnam, de repressie in Algerije en een recordaantal neergeschoten betogers en politieke kopstukken. Origineel is hoe Buelens het geijkte beeld weet bij te stellen, als een periode waarin alle coherentie zoek was. The Beatles en Bob Dylan iconen? Hier te lande moest men enige moeite doen om er met eigen spaarcenten iets van mee te pikken. Vertier als The sound of music voerde de conformistische boventoon, de tegencultuur zat in de verdomhoek, haar muziek geweerd op de nationale zenders. Sleutelbegrippen waren democratisering en sociale ontvoogding, als reactie tegen discriminatie of achterstelling van seksuele en andere minderheden, culminerend in mei ’68. De vernederlandste Vlaming situeert alles in breed, mondiaal perspectief en maakt de balans op. De emancipatiegolf stokte, alsof de geschiedenis zelf het tempo van de veranderingen niet kon bijbenen. Van blind toekomstgeloof blijft vandaag niets over, angst en somberheid regeren. En de kolonies mogen dan opgedoekt zijn, van mentale dekolonisatie is nog steeds geen sprake. Tien jaar lang was Buelens met zijn academisch team hiermee zoet, een onderzoek in real time zeg maar, resulterend in een kanjer van duizend bladzijden waarvan ruim achthonderd basistekst gelardeerd met allerhande lijstjes. Voor wie helemaal terug wil naar the sixties is er ook nog een website waarop veel uit die jaren is te zien en te horen: www.dejarenzestig.com