Van 886 in 2012 naar meer dan 1.700 vandaag: het aantal dagbladwinkels waar kan worden gegokt op sportwedstrijden, heeft een enorme vlucht genomen. Dikwijls gaat het om een wedkantoor vermomd als dagbladhandel.
Dat schrijven De Standaard en Het Belang van Limburg.
Voor wedkantoren bestaat er een bovengrens, daarvan zouden er maximaal zeshonderd mogen zijn. Bovendien moeten ze op minstens een kilometer van elkaar zijn gelegen. Dat soort regels geldt niet voor de dagbladwinkels, waar ook mensen die zijn uitgesloten van gokken, nog terechtkunnen. Die valse krantenwinkels zijn al lang een plaag. In 2015 waarschuwde de Kansspelcommissie ervoor op een studiedag, maar dat heeft de aanwezigheid ervan niet gestuit. ‘We zagen de voorbije jaren veel schijndagbladwinkels’, zegt woordvoerster Marjolein De Paepe.
In haar jaarverslag schrijft de commissie dat vorig jaar 202 dagbladwinkels hun vergunning verloren. Ook de Vereniging van Vlaamse Steden en Gemeenten heeft het probleem al opgemerkt. ‘De regels voor wedkantoren worden op grote schaal omzeild door schijndagbladwinkels op te richten’, staat in een memorandum rond kansspelen uit 2017.
De vereniging vraagt daarom onder meer dat de gemeenten ook voor die vergunningen hun advies mogen geven, net zoals bij de volwaardige wedkantoren.
