‘Financiering politieke partijen is gevaar voor democratie’ (Rik Van Cauwelaert)

‘De loonsverlaging voor parlementsleden is een louter symbolische actie. Veel politici zouden in de privé nooit hetzelfde kunnen verdienen en de organisatie van de financiering van politieke partijen is een gevaar voor de democratie.’ Drie vragen over het loon van onze politici aan Knack-directeur Rik Van Cauwelaert.

Gemeenschapssenatoren leveren 5 procent in op hun loon. In het Vlaams Parlement moeten ze harder werken dan hun federale collega’s voor minder loon. Moeten de regionale parlementen volgen met een gelijkaardige loonsverlaging?

Rik Van Cauwelaert: Uiteraard moeten de regionale parlementen mee het voorbeeld geven en instemmen met een gelijkaardige loonsverlaging. Deze ongelijkheid toont aan dat een aantal zogezegd besparende maatregelen zonder veel overleg werden genomen. Al is de kritiek op deze loonsverlagingen zoals ze door Bart Tommelein en Bart De Wever is geformuleerd, niet van die aard dat ze de sympathie van de bevolking voor de volksvertegenwoordigers zal doen toenemen.

Met de loonsverlaging van de parlementsleden gaat de regering geen gat in de begroting dichten. Is dit een louter symbolische actie?

Rik Van Cauwelaert: Dit is een louter symbolische actie. Maar symbolen hebben in deze tijden van zwarte sanering hun belang. En uiteraard zal deze maatregel niet veel bijdragen tot het dempen van de begrotingsputten. Daarvoor zijn verregaande hervormingen nodig. En deze regering heeft zelfs geen aanzet van een project om die begroting in evenwicht te brengen en de schuld af te bouwen, laat staan om onze concurrentiekracht bij te spijkeren. Elio Di Rupo en zijn coalitie schuiven alle belangrijke beslissingen voor zich uit.

Verdienen onze politici te veel?

Rik Van Cauwelaert: Er zijn tal van politici die in de privésector nooit kunnen verdienen wat ze nu met hun parlementair mandaat opstrijken. Erger is dat intussen de machine die partijen hebben gebouwd op hol dreigt te slaan. Want er is niet alleen de parlementaire vergoeding. Ook de manier waarop partijen de eigen financiering organiseren is niet alleen verwerpelijk, maar ook gevaarlijk voor de parlementaire democratie.

De partijen alleen al zuigen jaarlijks – ook al zijn er geen verkiezingen – 62 miljoen euro weg uit de staatskoffers. Bovendien werden systemen uitgewerkt waarbij parlementairen, bijvoorbeeld voor hun werk in commissies, nog eens extra worden vergoed. Een deel van de vergoedingen en van die extra’s vloeit in de vorm van afdrachten terug naar de partijen.