De Mechelse burgemeester Bart Somers (Open VLD) ontvangt een delegatie van Sint-Jans-Molenbeek, met als doel om een samenwerking in de strijd tegen extremisme verder vorm te geven. Hij noemt het alvast veelbetekenend dat ‘in Mechelen nog niemand naar Syrië vertrok’. Volgens politicoloog Bilal Benyaich profiteert de stad van een sterk sociaal weefsel.
Veldwerkers uit Sint-Jans-Molenbeek en Mechelen wisselen kennis en ervaringen uit, om samen sterker te staan in de strijd tegen extremisme.
Hoewel volgens Bart Somers beide gemeenten qua multiculturaliteit niet met elkaar te vergelijken zijn, kunnen ze omwille van hun nabije ligging ook niet los van elkaar gezien worden. ‘Veel mensen in Mechelen hebben familie in Sint-Jans-Molenbeek,’ zo zei hij in De ochtend op Radio 1. ‘Wat zich daar afspeelt, belangt ook ons aan.’
Mechelen mag zich volgens Somers op de borst kloppen. ‘Ik moet hout vasthouden telkens wanneer ik het zeg, maar hier is nog niemand naar Syrië vertrokken’, aldus de Open VLD-burgemeester. Gisteren nog maakte minister van Buitenlandse Zaken Didier Reynders (MR) bekend dat er vanuit ons land elke maand nog steeds vijf tot tien mensen richting Syrië en Irak vertrekken. Dat aantal is weliswaar gedaald, maar inspanningen blijven dus nodig.
Waar Mechelen kan leren van Sint-Jans-Molenbeek, dixit Somers, is de diversiteit van het politiekorps. ‘Dat is een uitdaging voor Mechelen. Mensen die andere talen verstaan, is niet onbelangrijk’.
‘Sterk sociaal weefsel’
Ervan uitgaande dat het klopt dat Mechelen nog geen inwoners naar Syrië zag vertrekken, dan heeft dat volgens politicoloog Bilal Benyaich (VUB) voor een groot stuk te maken met het sociale weefsel van de stad. Benyaich is tegens de auteur van ‘#Radicalisme, #Extremisme, #Terrorisme’ (2015) en ‘Islam en radicalisme bij Marokkanen in Brussel’ (2013)
‘De Mechelse moslimpopulatie, en dan vooral de Marokkaanse gemeenschap, is goed georganiseerd,’ legt Benyaich uit aan Knack.be. De sociale cohesie is er sterker dan in bepaalde andere steden, onder meer dankzij gevestigde instellingen zoals het ROJM, dat honderden jongeren bereikt. Dat maakt het minder gemakkelijk voor “losgeslagen elementen” om te ontsporen. Het is wellicht maar één van de factoren die spelen, maar wel een hele belangrijke.’ (KVDA)
