Marc De Vos

Euromalaise

Marc De Vos Visiting fellow bij de denktank Itinera

Als je een drenkeling wil redden, hijs je die dan uit het water, of gooi je een reddingsboei terwijl je hem zelf kopje onder duwt?

Dat laatste is wat Europa probeert met de probleemlanden van de eurozone. Na Griekenland en Ierland, is het nu aan Portugal: vele miljarden steun (de boei) in ruil voor draconische ingrepen en saneringen (kopje onder).

Nu zijn er twee mogelijkheden. Ofwel blijft de drenkeling leven doordat zijn economie herleeft en geleidelijk de schuld kan afbouwen. Dat vergt een krachttoer in hervormingen en werkcultuur, het nodige geluk met de internationale economie, en een hele generatie die tot schuldaflossing wordt veroordeeld. Ofwel is het juk te zwaar en voert de reddingsboei tot de draaikolk. Dat betekent faillissement, in de vorm van een schuldherschikking die de schuldeisers treft. Dat zijn de banken in heel Europa, die daarmee een tweede bankencrisis zullen ondergaan.

Er is geen elegante uitweg uit de euromalaise. Het zal pijn doen en lang duren. Intussen ontrafelt het politieke project van Europese eenmaking. De Duitsers voelen zich genaaid. Ze moeten geld ophoesten, maar willen in ruil heel Europa aan Duitse discipline onderwerpen. Ziedaar het Teutoonse model, dat ook voor ons land de duimschroeven van sanering en competitiviteit zal aandraaien. Het verdeelde en met schulden overladen België is de zwakke link in het Noorden van de Eurozone.

Ook op andere fronten bloedt Europa. De afschaffing van grenscontroles tussen de lidstaten plooit voor galopperende immigratie. Koppelbazen frauderen ongestraft met zwartwerkers. De droom van een gemeenschappelijk Europees beleid voor defensie en veiligheid is aan flarden geschoten in Libië. De uitbreiding van de Europese Unie heeft zichzelf voorbij gelopen. Roemenië en Bulgarije zijn mestvaalten van corruptie. Hongarije schuift op richting dictatuur. Over Turkije moet alleen nog het doek vallen. Europa probeert te veel en doet daardoor te weinig. Als het zo verder gaat, dreigt het zichzelf te verdrinken.

Marc De Vos doceert aan de UGent en is directeur van de denktank Itinera (www.itinerainstitute.org). Hij schrijft deze column in eigen naam.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content