Marleen Vertommen

‘Erkenning van doodgeboren kind: smakeloze politieke speelbal’

Marleen Vertommen Sterrenouder en voorzitter van Met Lege Handen VZW

‘Levenloos geboren kinderen worden met het nieuwe akkoord van de regering nog steeds gediscrimineerd’, schrijft Marleen Vertommen van de vzw Met Lege Handen. ‘Wie ooit een prachtig maar overleden kindje in de armen heeft gedragen zou nooit zo sollen met de waarheid.’

Ik voel me verplicht, ten aanzien van zoveel lotgenoten die we de voorbije jaren hoopvol hebben gestemd, om duiding te geven over de evolutie in het federaal parlement omtrent de erkenning van levenloos geboren kinderen.

Speelballen in het WK

De voorbije week zijn er twee akkoorden gesloten in de federale regering. Na decennia van aanslepende complexe debatten werd een regeling getroffen rond de modernisering van de abortuswet en de erkenning van doodgeboren kinderen. De wetgever wou per se de erkenning van doodgeboren kinderen koppelen aan abortus. Tegelijkertijd mag er geen wettelijke connectie zijn van doodgeboren kinderen met levende kinderen. Voor ouders die een kindje hebben verloren is dit niet alleen onbegrijpelijk, het is pijnlijk en beledigend.

Erkenning van doodgeboren kind: smakeloze politieke speelbal.

De modernisering van de abortuswet is geen symbolische update geworden, maar wel degelijk een verbetering van de huidige wetgeving: abortus zal een recht worden in plaats van een misdrijf. Tegelijkertijd is het akkoord inzake de erkenning van doodgeboren kinderen een flauw en smakeloos afkooksel geworden van wat allemaal op tafel lag. Niet voor niets dat deze twee akkoorden in dezelfde week afgehandeld worden: de zogezegde erkenning van doodgeboren kinderen werd een tegemoetkoming (lees troostprijs) voor CD&V omdat ze de aanpassingen aan de abortuswet mee hebben goedgekeurd. Het getuigt van weinig goede smaak om dit alles even snel tussen de plooien van het WK te laten passeren.

Ersatz-akkoord

Ouders van een kind, dat levensloos geboren is tussen 140 en 180 dagen zwangerschap, kunnen met dit akkoord kiezen om hun kind enkel met de voornaam te laten registreren in een speciaal register (zie verder).

Het getuigt van weinig goede smaak om dit alles even snel tussen de plooien van het WK te laten passeren

Ouders van een kind, dat levensloos geboren is na 180 dagen zwangerschap, moeten verplicht hun kind registreren met voornaam, en nu ook met achternaam. Dit mag echer niet in het geboorteregister. Wel gestorven, niet geboren.

Een kind dat levenloos geboren wordt voor 140 dagen zwangerschap zal nog steeds geen recht hebben op eender welke registratie. Niet geboren, niet gestorven. Hiermee beslist de wetgever dat een ongeboren kind geen identiteit heeft tot het bijna 4 maanden oud is in de buik. Leg dat maar eens uit aan een zwangere vrouw die haar kindje voelt bewegen in haar buik. Net hier is het duidelijk hoe de koppeling van de wetgeving voor doodgeboren kinderen aan de abortuswetgeving heeft geleid tot een onbegrijpelijke besluitvorming.

Doofpotregister

Op zich zou de symbolische erkenning voor doodgeboren kinderen een zekere waarde kunnen hebben, maar is net niet wat ouders al meer dan twintig jaar vragen aan de wetgever. Ze willen geen doofpotregister zoals de minister nu heeft gecreëerd. Want dat is wat een registratie in ‘de databank van de Akten van de Burgerlijke Stand’ zal zijn. Er zal een nieuw register geopend worden naast het officiële geboorteregister of overlijdensregister. Deze discriminatie is onbegrijpelijk.

Wie ooit een prachtig maar overleden kindje in de armen heeft gedragen, heeft gevoeld dat er een volwaardig persoon, een nieuwe identiteit door zijn/haar leven is gepasseerd. En het maakt geen enkele verschil uit of dit kindje voor of na de geboorte is gestorven. Iedereen die dit heeft meegemaakt – als ouder, als familie, als vriend – heeft dezelfde ervaring van leven dat gestorven is.

Wie ooit een prachtig maar overleden kindje in de armen heeft gedragen zou nooit zo sollen met de waarheid.

“Een wetgevend ingrijpen moet tegemoet komen aan de behoefte die bij ouders van een levenloos geboren kind bestaat om dat kind een volwaardige plaats te geven in hun leven”, zegt Koen Geens in een persbericht. Het is spijtig dat de minister de invulling van ‘volwaardig’ niet goed heeft begrepen. Een waardevolle plaats betekent voor deze ouders een gelijkwaardige plaats voor alle kinderen geboren in hun gezin.

Het akkoord dat vrijdag net voor België-Brazilië werd goedgekeurd laat weinig voeling zien van de wetgevers met het onderwerp waar zij over beslissen. Wie ooit een prachtig maar overleden kindje in de armen heeft gedragen zou nooit zo sollen met de waarheid.

Levenloos geboren kinderen worden met dit akkoord nog steeds gediscrimineerd t.o.v. levend geboren kinderen die kort na de geboorte overlijden. Hun geboorte, hun enige wapenfeit, wordt zo opnieuw volledig genegeerd of ontkend, en houdt vele ouders, familie en vrienden tegen om volwaardig te kunnen rouwen.

Politiek en realiteit

Democratisch verkozen politici hebben verantwoording af te leggen ten aanzien van hun kiezers. Wanneer ze zich verliezen in een politiek steekspel dat de belangen van hun kiezers passeert, wordt politiek een abstract gegeven en verraad aan de kiezers.

Hoe moeilijk is het toch om deze dagen een genuanceerd debat te voeren over enerzijds blij zijn met depenalisering van abortus, maar anderzijds met enige bezorgdheid toekijken hoe deze ingreep zal herleid worden tot een eenvoudige medische ingreep, met het grote gevaar dat alle mogelijke psychologische gevolgen en impact op de vrouw geminimaliseerd of gebanaliseerd zullen worden.

Ouders van een doodgeboren kind worden nu met een kluitje in het riet gestuurd. Mocht dit gebeuren met andere mensen omwille van hun huidskleur, origine, religie of seksualiteit, dan zou de goegemeente hevig steigeren. En terecht.

Hoe moeilijk is het toch om deze dagen een genuanceerd debat te voeren over aanvaarden dat een doodgeboren kind geen leven, maar wel voor altijd een bestaan heeft, en dat dit bestaan gerespecteerd en geëerd kan worden door een officiele erkenning.

Hoe moeilijk is het toch om deze dagen een genuanceerd debat te voeren over het verschil tussen abortus en een doodgeboren kindje dat zo gewenst was.

Ouders van een doodgeboren kind worden nu met een kluitje in het riet gestuurd. Mocht dit gebeuren met andere mensen omwille van hun huidskleur, origine, religie of seksualiteit, dan zou de goegemeente hevig steigeren. En terecht.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content