Elio Di Rupo en de regering van de lege portemonnees

Het akkoord lijkt veeleer op een gewapende vrede tussen de onderhandelende partijen dan op een regeerakkoord.

Met de tweeloop van Standard & Poor’s in de rug gingen de vertegenwoordigers van Open Vld, MR, PS, SPA, CD&V en CDH opnieuw met formateur Elio Di Rupo rond de onderhandelingstafel zitten. Het akkoord dreigt veeleer een gewapende vrede tussen de onderhandelende partijen dan op een regeerakkoord.

Dat de ratingverlaging er zat aan te komen wisten de onderhandelaars al enkele dagen. Daarom werd de afgelopen dagen in werkgroepjes en moeizame gesprekken tussen formateur Di Rupo en de vertegenwoordigers van MR en Open VLD, dan toch de aanzet van een akkoord over de begroting en de sanering in elkaar gehamerd.

De Waals socialisten lieten toe dat de brugpensioenleeftijd werd opgetrokken. Dat zou, in het beste geval tegen 2014 ruim 2 miljard euro moeten opleveren. Als die maatregel inderdaad rigoureus wordt doorgevoerd. Als, want de PS eiste een pensioenregeling op maat van de ontslagen arbeiders van Arcelor en ook van slachtoffers van nakende sluitingen die er in Wallonië aankomen. Ook het systeem van wachtuitkeringen werd van allerlei excessen ontdaan.

De liberalen lieten dan weer toe dat grootverdieners een solidariteitsbijdrage moeten leveren en bedrijven meerwaardebelasting moeten betalen. Het zijn enkele van de vele belastingmaatregelen die deze regering heeft uitgedokterd. Of de Europese Unie instemt met de opmaak van dit begrotingsakkoord is lang niet zeker.

Tot zaterdagmorgen waren werkgroepen duchtig in de weer om de laatste naden van het akkoord waterdicht te krijgen. Want dit pakket van begrotingsmaatregelen en de communautaire akkoorden – waarbij voor sommigen akkoorden artikel 195 van de Grondwet tijdelijk buiten werking moet worden gesteld – wordt een helse opdracht. Omdat dit broze akkoord eigenlijk geen doorgedreven parlementaire controle verdraagt.

Bij de Brusselse PS wordt daarom openlijk gezegd dat deze regering hooguit drie, vier maanden op de sporen kan blijven.

Hoe het ook draait, deze regering wordt de eerstkomende weken en maanden geconfronteerd met de gevolgen van de Dexia-crisis die nog lang niet is bedwongen, de precaire toestand waarin KBC zich bevindt, de aangekondigde recessie met een voor België negatieve groei in 2012 en de voortdenderende eurocrisis.
Vanaf maandag zal ook de ratingverlaging door Standard & Poor’s volop gaan wegen op de Belgische langetermijnrente. Afgelopen vrijdag al zetten Amerikaanse analisten België weg bij de Zuid-Europese probleemlanden.

In Frankrijk liet economist en voormalig topambtenaar Jacques Attali, een gewezen adviseur van president François Mitterrand, zich ontvallen dat de kans groot is dat de euro kerstmis niet meer haalt. Als er tegen de Europese top van 9 december geen oplossing komt voor de eurocrisis, dan is het zover, waarschuwt Attali.
Attali, zoals alle Franse topambtenaren gevormd aan de Ecole Nationale d’Administration, behoort tot de Franse politieke elite die over de partijgrenzen reikt. Zijn woorden hebben dan ook enig gewicht.

Het valt te bekijken of een Belgische regering die gevormd werd ‘omdat er geen andere oplossing is’, een crisis van deze omvang aankan.

Rik Van Cauwelaert