Een job op zeven is onfatsoenlijk in België

Nu heeft een studie weer aangetoond dat in België één job op de zeven onfatsoenlijk is. Wij kennen er alvast twee: politicus en journalist. Over prostituee kan gediscussieerd worden.

Beperken we ons tot de journalist. Het slachtoffer van vorige week om de hele meute over zich heen te krijgen, was Walter Capiau. Eerst was het monseigneur Vangheluwe. Dan Luc Versteylen. Vervolgens Steve de hoerenloper, al kon die op de medeplichtige zwijgzaamheid van een groot deel van de zelfverklaarde kwaliteitspers rekenen. Dan was het de beurt aan Pol Van Den Driessche, die dat voorrecht niet had. Daarna Jos Ghysen. Tot slot, voorlopig althans, Capiau. En weer wist iedereen het al lang. Merkwaardig toch dat je dat dan nergens hebt gelezen, behalve in Dag Allemaal. Er is maar één conclusie: indien u graag hebt dat men u alles verzwijgt, koop dan de zelfverklaarde kwaliteitspers.

De nieuwste ennemi public was dus Walter. Bij dezen mogen wij vragen, namens onze vrienden in beide groepen, om eindelijk eens een onderscheid te maken tussen pedofielen en kinderschenders, dat is namelijk niet hetzelfde. Als pedofiel wordt men geboren zoals een ander als socialist, met dat verschil dat het eerste geval niet noodzakelijk tot misbruiken leidt.

In TerZake hadden ze om een en ander te duiden Etienne Vermeersch uitgenodigd. Een origineel idee, typisch TerZake. Vermeersch heeft veertig jaar geleden een artikel gepubliceerd waarin hij volgens boosaardigen pedofilie zou hebben goedgepraat, en hij is nu al twee jaar aan het proberen dat met zo veel bochtige toevoegingen te kaderen dat het verdacht begint te worden.

Zo zat hij dus opnieuw in de studio, de dag dat ook de zelfverklaarde kwaliteitsmedia vonden – en altijd met z’n allen samen – dat ze het nu wel, en met hun stilaan kenmerkende overkill, konden brengen: dat wat Dag Allemaal twee jaar geleden al over Capiau had geschreven. Tegenover de professor: la Botte, Kathleen Cools. Beiden hebben een band sinds die druilerige dag in december vorige winter toen la Cools le Vermeersch ging opzoeken in zijn buitenverblijf in de Ardennen, en ze samen een wandeling door het bos maakten, elk gelaarsd naar godsvrucht en vooral vermogen. Wij laten in het midden wie van de twee de elegantste laarzendrager was, maar het was niet Cools.

Er is nog een connectie: Kathleen Cools is getrouwd met een filosoof. Een filosoof is een werkloze nietsnut die toch ergens een overheidsinstantie heeft gevonden die hem een loon wil betalen in ruil voor een paar volstrekt onbruikbare theorieën. Filosofen zijn meestal geen adonissen, u moet er eens op letten. Het lijkt wel een toelatingsvoorwaarde. Ze proberen dat fysieke tekort te compenseren door zo ingewikkeld mogelijke praat uit te slaan zodat de mensen zuchten: ‘Hij ziet er wel niet uit, maar slim!’ Op sommige vrouwen lijkt dat nog een onweerstaanbare aantrekkingskracht te hebben ook, want de schepping zit minder goed in elkaar dan de Schepper zelf aanvankelijk dacht.

Door die metafysische band voelde Vermeersch zich in TerZake op zijn gemak, zij het gebukt onder het gewicht van de overbevolking in de wereld, van zijn recente ook al misbegrepen vergelijking tussen boerka en swastika, en in het algemeen nog steeds van de gevolgen van het dragen van een boetegordel en een streng flagellatieregime bij de jezuïeten. De bekende kerk- en zwerkjurist Rik Torfs schreef zeer geestig: ‘Etienne Vermeersch is een gewezen jezuïet die ook nadien ongelovig is gebleven.’ En nu moest hij dus wéér uitleggen wat hij in dat oude artikel over pedofilie precies had willen zeggen.

Koen Meulenaere Lees meer Meulenaere deze week in Knack Neem hier een abonnement op Knack