‘Een compliment voor Zemmour? Dat kan echt niet’, zegt Denis Ducarme, die zich opwerpt als de spreekbuis van de meer sociale liberalen in de MR.
‘Het vertrek van minister van Begroting Jean-Luc Crucke (MR) uit de Waalse regering heeft een grote leegte achtergelaten,’ zegt Denis Ducarme. De voornaamste interne opposant van MR-voorzitter Georges-Louis Bouchez werpt zich nu op als de spreekbuis van de wat meer sociale liberalen in zijn partij, voor wie de huidige koers van de partij veel te rechts is. ‘Als iemand van het kaliber van Crucke, een van Walloniës populairste politici, uit de politiek stapt omdat hij zich niet meer thuis voelt in de MR, is dat ronduit rampzalig.’
Wat Ducarme, zelf bepaald geen linkse rakker, ook in het verkeerde keelgat schoot, was de uitspraak van Bouchez in verband met de extreemrechtse Franse presidentskandidaat Eric Zemmour. De MR-voorzitter loofde Zemmour omdat die volgens hem in vergelijking met andere kandidaten tenminste enige beginselvastheid aan de dag legt. ‘Een compliment voor een man die rechts van Marine Le Pen staat? Dat kan echt niet. Bouchez doet dat ook alleen uit politieke berekening, om een paar door Zemmour gecharmeerde Franstalige kiezers binnen te halen.’
Niemand heeft ooit de MR uitsluitend helemaal naar rechts gemanoeuvreerd.
Voor Ducarme moet de MR ‘een brede beweging’ blijven: ‘Dat zit in ons DNA. Wij bestrijken een breed spectrum, van het centrum over centrumrechts tot complexloos rechts. Maar niemand heeft ooit de MR uitsluitend helemaal naar rechts gemanoeuvreerd. Als het gaat over veiligheid en migratie ben ik eerder rechts, als het gaat over sociaaleconomische vraagstukken bevind ik me in het centrum. Maar ik weet dat andere liberalen progressiever denken over veiligheid, en nog andere sociaaleconomisch wat rechtser zijn. Binnen de MR, en daarvoor binnen de PRL, konden die strekkingen altijd naast elkaar bestaan. Met een ruk naar rechts zullen we heus geen kiezers winnen.’
Ducarme weet zich gesteund door nogal wat MR-verkozenen. ‘Daarom hebben we besloten om tegen de volgende voorzittersverkiezingen, eind volgend jaar, met een eigen kandidaat te komen, iemand met een progressief liberaal profiel. En voor de goede orde: dat hoef ik niet noodzakelijk te zijn.’
Met enige verbazing stelt het liberale Kamerlid vast hoe Bouchez met zijn gespierde uitspraken en zijn voortdurende aanvallen op de Vivaldi-regering Open VLD-voorzitter Egbert Lachaert en premier Alexander De Croo als liberale softies doet overkomen. ‘Bouchez schijnt in Vlaanderen “de laatste liberaal” te worden genoemd’, lacht Ducarme. ‘Nu heb ik wel al heel lang het gevoel dat Vlamingen en Franstaligen een ander soort liberalisme verdedigen. Maar juist daarom lijkt het me wijs dat Franstalige liberalen zich niet doorlopend met Vlaamse dossiers gaan bemoeien. Ik zou er ook niet goed tegen kunnen als Vincent Van Quickenborne, toch bijna een buurman van net over de taalgrens, bij ons in Henegouwen kwam vertellen hoe we de zaken moeten aanpakken.’
