Denderleeuw, waar de politiek bleef stille staan

Momenteel heeft het Vlaams Belang eventueel de sleutel in handen voor het lokale beleid in Denderleeuw.

Het was mij het weekje wel. Niet (of toch?) omdat Koningin Fabiola in het oog van een politieke storm terecht kwam met haar erfenisplannen.

Niet (of toch?) omdat Herman Schuermans het Vlaams Parlement niet beter vindt dan een veredeld praatcafé maar toch graag de tienduizenden euro’s hiervoor opstreek. Jarenlang was hij quasi afwezig in de commissies. Verstandig was hij wel. Hij leverde, volgens sommigen, zijn bijdrage aan het muziekbeleid. Hij was tevens de voorbije jaren voldoende aanwezig in de plenaire vergadering om zijn bankrekening optimaal te spijzen. Dat het met minder parlementsleden kan, zo oreerde hij. Ongetwijfeld. Het is echter godgeklaagd voor de goed functionerende parlementsleden dat net Herman Schuermans dit laat optekenen. Jan Peumans, de kritische voorzitter van het Vlaams Parlement, heeft volmondig gelijk dat hij dit onder de noemer nestbevuiling catalogeert. Minder parlementsleden garandeert trouwens niet dat de goede vertegenwoordigers van het volk er blijven zetelen.

Niet (of toch?) omdat Noémie, met de in België communautair gezien interessante familienaam Happart, Miss België werd. Niet (of toch?) omdat AA Gent dit seizoen al aan haar derde trainer toe is.

Niet (of toch?) omdat Eidur Gudjohnsen misschien de ‘vereniging’ verlaat voor de ‘blauw-zwarte’ buur en ‘club’ uit Brugge.

Blauw-Zwart. Het deed mij denken aan voetbalclub FC Denderleeuw, één van de voorlopers van de huidige fusieclub FCV Dender EH. Van een ‘voetbalcoalitie’ gesproken. Al eens het ‘logo’ van FCV Dender EH bekeken? Handenschuddende personen. Politieke coalitievorming lag de voorbije tijd in Denderleeuw duidelijk moeilijker. Dender, ooit heel even in eerste klasse. Schitterende infrastructuur. Nu wat ’troosteloos’ in de tweede helft van het klassement in Derde Klasse. Denderend was het niet de voorbije jaren. Het gevoel bekroop mij eveneens bij het politieke schouwspel in Denderleeuw. Denderend was het evenmin. Niettemin. Denderleeuw. Bekend bij treinreizigers. ‘In een klein (groot) stationnetje ’s morgens in de vroegte, stonden zeven wagentjes netjes op een rij. ‘k Zie het machinistje draaien aan een wieleke. Akke akke tuut tuut weg zijn wij.’ DenderGeeuw? DenderGeeuw werd plotsklaps echt wel Denderleeuw. Een leeuw die klauwde. Zou het cordon sanitaire doorbroken worden? De media smulden als was het een driesterrendiner.

Piet Huysentruyt zou ongetwijfeld de vraag stellen. Wat hebben we geleerd in Denderleeuw?

Ten eerste. Werd het cordon doorbroken of niet? Een boeiend welles-nietes spelletje werd gespeeld. Alles hangt af van de gehanteerde definitie. CD&V en N-VA sloten geen bestuursakkoord met het Vlaams Belang. Van bestuursdeelname van het Vlaams Belang is geen sprake. Cordon doorbroken? Neen. Wat wel duidelijk is, is dat de grenzen van het cordon sanitaire werden afgetast. Het was trouwens geen mooie flirtpartij met die grenzen. Zelfs al heeft men niet gehengeld naar de steun van het Vlaams Belang, men wist perfect wat die partij zou doen. Alle politieke partijen zijn hiervoor verantwoordelijk. Kerktorenpolitiek en persoonlijke aangelegenheden haalden het op politieke waarden.

Ten tweede. Ondanks herhaaldelijke interventies van nogal wat nationale partijkopstukken deden de lokale afdelingen hun goesting. Wat is dat daar toch in de streek? Ook in Aalst weigerde de sp.a- afdeling de nationale partijleiding te volgen in de ‘zaak-Van Overmeire’. Ongetwijfeld tot grote frustratie van Bruno Tobback. Politieke partijen zullen zich toch eens grondig moeten bezinnen wat ze al dan niet doen met weerbarstige afdelingen.

Ten derde. Een bestuur zonder meerderheid is geen stabiel bestuur. Een slechte zaak voor de inwoners. Momenteel heeft het Vlaams Belang eventueel de sleutel in handen voor het lokale beleid in Denderleeuw. Eventuele gedoogsteun vanwege het Vlaams Belang voor het minderheidscollege van CD&V en N-VA is geen optie, biedt geen perspectieven en zal tot chaos leiden. Het Nederlandse voorbeeld met de gedoogsteun van de partij van Wilders maakt dit meteen duidelijk. De diverse politieke partijen hadden zich trouwens nooit in deze positie mogen laten manoeuvreren. Ze moeten nu heel goed weten wat ze uiteindelijk gaan doen en al dan niet bereid zijn aan te richten.

Laat ons hopen dat de lokale mandatarissen in Denderleeuw het volgende indachtig zijn: een goed lokaal bestuur is de hoeksteen van een democratische samenleving die Vlaanderen moet zijn. Ik wens het de inwoners van Denderleeuw van harte toe. Ik wens FCV Dender EH trouwens veel succes in hun volgende wedstrijd tegen R.F.C. Huy. Hou de eer van Denderleeuw hoog.