Ja, de N-VA probeert er deze legislatuur voor te zorgen dat wat met België kan worden gedaan ook wordt gerealiseerd, zo reageert Peter De Roover op de uitspraken van Mark Eyskens (CD&V) in Knack. ‘Maar verder dan halfweg het nodige werk geraken we binnen deze staatsstructuur uiteraard niet.’
Zelfs al liggen de volgende verkiezingen in principe nog een heel eind weg, toch kunnen we nu al perfect inschatten hoe tegenstanders dan het fenomeen N-VA zullen aanpakken. Tenslotte blijft die partij een nieuwkomer die de politieke verhoudingen grondiger door elkaar heeft geschud dan gebruikelijk in een westerse democratie. De partij bezet nu ruimte die anderen van nature als de hunne beschouwen en die ze willen heroveren. Aangezien de N-VA gegroeid is langs alle kanten, wordt ze ook van al die kanten belaagd.
De simplistische ‘waarheid’ van Mark Eyskens: N-VA ‘verbelgist’ niet, maar doet aan zelfbestuur-light
De N-VA is een inhoudelijk bovengemiddeld ambitieuze partij met bovengemiddeld ambitieuze kiezers, dus ligt het voor de hand te framen dat er met de N-VA in de federale regering eigenlijk niet zo veel verandert. In feite, zo luidt die boodschap, slaagt ook de N-VA er absoluut niet in de zo beloofde verandering vorm te geven.
Vakbonden en oppositie verstoren dat beeld uiteraard grondig. Zij noemen de regering consequent de N-VA-regering, daarmee de indruk wekkend dat de coalitiegenoten naar de pijpen van de nieuwkomer moeten dansen. Ze lopen storm tegen dat kabinet omdat die de boel juist wel grondig hervormt en oude evenwichten op losse schroeven zet. Het is allemaal veel te veel voor wie de verandering vreest en natuurlijk te weinig voor wie op een revolutie had gehoopt. Meer dan we konden vrezen, minder dan we durfden hopen; verwoordde ik het onlangs in een interview.
Met het beeld van een glas dat halfvol dan wel halfleeg is, dreigen de tegenstanders van de N-VA het zichzelf eerder moeilijk dan succesrijk te maken. Dat de N-VA slechts beperkt uitvoering kan geven aan haar programma zal niemand die de werking van een democratie enigszins snapt verbazen. De N-VA zal trouwens graag bevestigen dat het uiteraard meer had mogen zijn. Dat de N-VA een betrouwbare regeringspartner blijkt, die beseft dat regeren maat behoeft, zou dan weer het onbedoelde neveneffect kunnen zijn die het beeld van de onverantwoorde beeldenstormers in het gedrang brengt. Kortom, de critici van de N-VA spreken elkaar hierin nadrukkelijk tegen.
Veel scherper zou de kritiek klinken dat de N-VA het omgekeerde doet van wat die partij beloofde of zelfs van waar die partij in essentie voor staat.
Mark Eyskens (CD&V) tapte uit dat vaatje in het vraaggesprek met Knack dat verscheen onder de titel ‘België functioneert, mét de hulp van de N-VA. Dat is de simpele waarheid.’ Juister was geweest, dat Eyskens hier een simplistische waarheid verkondigt. Maar we leren wel mooi uit welke koker de scherpere pijlen komen die op onze partij zullen worden afgeschoten bij de volgende verkiezingen.
Eyskens bezingt de lof van de zesde staatshervorming, die zou alle verder werk aan de Belgische constructie onnodig maken. Vreemde lofzang om die uit Eyskens’ mond te horen, want na de verkiezingen van 2007 en 2010 was hij niet bepaald degene die zo’n nieuwe staatshervorming nodig achtte. Hij vond dat de vijfde al ruim zat, maar ontdekt nu blijkbaar dat hij zich toen vergiste en dat deze zesde verdient het summum genoemd te worden. Het is niet uit te sluiten dat hij zich weer vergist natuurlijk.
De N-VA, zo zegt Eyskens in navolging van anderen die dat al eerder deden, verbelgischt met ministers van Binnenlandse Zaken, Defensie en Financiën die hun job zo graag doen. Dat onze ministers loyaal en goed werk leveren, zullen wij niet tegenspreken. Dat theoretisch het risico bestaat dat we ons laten ‘domesticeren’ in het Belgische systeem, daar mag zeker op gewezen worden. Het kan onze partij er alleen maar gevoeliger voor maken.
Eyskens gaat evenwel verder. Als de economische toestand bovendien de volgende jaren verbetert dan ‘zal niet alleen blijken dat het land goed is geleid, maar ook dat België allesbehalve onbestuurbaar is en op de vuilnisbelt van de geschiedenis thuishoort, zoals de NVA altijd beweert.’
Dat is wat Eyskens graag gelooft en dat geloof gun ik hem. Het is niet eens uit te sluiten dat goedgelovigen daarvan overtuigd kunnen worden. Maar dat de N-VA nu aan het bewijzen zou zijn dat België toch geen probleem vormt voor welvaart en welzijn van de inwoners van Vlaanderen (én Wallonië trouwens) is toch eerder een simpel dan een correct verhaal.
Vergelijk de Belgische constructie met een huis dat met fundamentele structuurfouten kampt. Het ding staat zo schots en scheef, met onhandige koterij aangebouwd, dat comfortabel wonen eigenlijk volstrekt is uitgesloten. Alleen een echt nieuwe constructie kan de structuurfouten verhelpen.
Ja, N-VA probeert er deze legislatuur voor te zorgen dat wat met België kan worden gedaan ook wordt gerealiseerd
Het is gebleken dat de huisgenoten die stap niet willen zetten (lees: wij vonden geen bondgenoten om de confederale structuur in te voeren). Maar ook al weigeren de anderen het huis om te bouwen, toch moet er ook gegeten worden en stapelen intussen de vaat en het stof zich op. Als wij nu mee de mouwen opstropen om het avondmaal te bereiden, de vaat te doen, de lakens te verschonen en met de stofzuiger rond te gaan, bewijst dat natuurlijk niet dat het huis wél alle nodige comfort biedt.
Ja, de N-VA probeert er deze legislatuur voor te zorgen dat hetgeen met België kan worden gedaan ook wordt gerealiseerd – volgens de recepten die de Vlaamse kiezer in de stembus heeft verkozen. Noem het zelfbestuur-light. We gebruiken de mogelijkheden die zich aanbieden.
Maar verder dan halfweg het nodige werk geraken we binnen deze staatsstructuur uiteraard niet. Dat inzicht is, in tegenstelling tot wat Eyskens suggereert, alleen maar gegroeid door mee deel uit te maken van het Belgische bestuur.
De klus kan en zal niet volwaardig geklaard worden. De geldverslindende en inefficiënte Belgische staatsstructuur maakt het ons onmogelijk om helemaal te doen wat moet gedaan worden. Hoe nodig ook, een lekker gekookte maaltijd, propere borden en bestek, kraakverse lakens en een zuiver tapijt zijn geen alternatief voor grondige verbouwingswerken als het huis op verkeerde fundamenten staat.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier