Het is nog maar de vraag of het FDF wel zo geïsoleerd staat als gemakshalve wordt aangenomen.
Deze week zal er eindelijk iets moeten gebeuren aan het onderhandelingsfront. Hoe voorzichtig hij ook te werk wil gaan, formateur Elio Di Rupo kan het slakkentempo van de voorbije weken niet blijven aanhouden. Na drie weken vakantie en één week aftastende gesprekken, moet het er toch eens van komen – hoe vervelend ook, want dat betekent dat de door het collectief der partijvoorzitters als positief bestempelde sfeer nu snel kan omslaan. Ook bij afwezigheid van de N-VA blijft de afstand tussen Vlamingen en Franstaligen in het dossier Brussel-Halle-Vilvoorde, alsook op het vlak van de hervorming van de financieringswet en de overdracht van bevoegdheden, immers bijzonder groot.
Om de onderhandelingen een kans te geven nemen de meeste partijvoorzitters de door de formateur gevraagde discretie in acht. Alleen FDF-voorzitter Olivier Maingain, die voorlopig niet aan de onderhandelingstafel zit, bracht afgelopen weekend wat leven in de brouwerij. Maingain – een vriendelijk man, daar niet van – vertolkte tijdens het zondagochtenddebat op de RTBF wederom zijn onverzettelijke B-H-V-standpunt. Voor Maingain kan zonder een uitbreiding van Brussel, hetzij letterlijk, met Vlaams grondgebied, hetzij figuurlijk, door extra bevoegdheden voor de Franse Gemeenschap, van een splitsing geen sprake zijn. De FDF-voorzitter, die de vastlegging van de taalgrens nog steeds niet kan verkroppen, gaf ook blijk van heimwee naar de tijd dat er in heel Vlaanderen nog Franstalige scholen stonden.
Maingain werd in de televisiestudio’s door politici van de andere Franstalige partijen op zijn nummer gezet. Toch is het nog maar de vraag of het FDF in het B-H-V-dossier wel zo geïsoleerd staat als gemakshalve wordt aangenomen. Niet alleen de MR en het FDF, maar ook het CDH zoekt naar manieren om bij een splitsing van B-H-V de band tussen Brussel en de Franstaligen in Vlaams-Brabant, en niet alleen degenen die in de faciliteitengemeenten wonen, op de een of andere manier te behouden en een Vlaamse ‘omsingeling’ van Brussel te voorkomen. Maar een federale kieskring, een stadsgemeenschap waarin ook de Brusselse gemeenten hun zegje zouden hebben of Brusselse inspraak in de op Vlaams grondgebied gelegen ring rond Brussel – het zijn stuk voor stuk zaken die CD&V-voorzitter Wouter Beke ook met de beste wil in zijn partij allicht niet kan verkopen.
Alleen een cleane splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde kan de nodige goodwill creëren voor succesvolle regeringsonderhandelingen – door de Franstaligen zelf terecht als de onderhandelingen van de laatste kans bestempeld. Maar hoe meer iedereen het achterste van zijn tong laat zien, hoe duidelijker opnieuw de mentale kloof die Vlamingen en Franstaligen scheidt – zelfs na vier jaar politieke crisis en met nog maar een dikke maand te gaan tot de federale politieke rentree.
Han Renard
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier