Koen Meulenaere

De rib van Tom

Koen Meulenaere Van 1991 tot 2012 de satiricus van Knack

Is me dat wat geweest over die rib van Tom Boonen. Dat moet geleden zijn van Adam en Eva dat een rib nog zo in de belangstelling heeft gestaan.

Boonen brak ze in de Ronde van Polen en de hele wielerwereld was het er meteen over eens: niet zagen. Een gebroken rib, zo vernamen wij tot onze verbazing van sportartsen en kinesisten, is niet erg. Klein rekverband eromheen en de fiets op.

Zelf hebben wij ooit één rib gebroken: vier weken niet kunnen ademen. Wat vermoedelijk de oorzaak is van de hersenschade waarvan u nog elke woensdag de zorgwekkende gevolgen kunt vaststellen. Ook vier weken geen alcohol mogen drinken, dat was het zwaarste. Maar voor een coureur is een breuk, van wat dan ook, een niemendalletje.

Renners hebben volledige Rondes van Frankrijk uitgereden met vermorzelde schouders, zonder knieën, met een gebroken kaak, gescheurde ligamenten, geperforeerde longen of ontstoken nieren. Met opengereten zitvlakken dikwijls, en met veelvuldig geschaafde armen waar je het bot doorheen kon zien. Speelt allemaal geen rol.
Ook in de afgelopen Tour was er weer de onvermijdelijke slimme, Chris Anker Sörensen deze keer, die zijn hand in zijn draaiend voorwiel stak en meteen drie vingers tot in de berm zag vliegen. Even bij de dokter op de motor naast hem, tegen vijftig per uur een terstond met bloed doorweekt gaasverband aangebracht, en verder maar weer. Onvergetelijk is het beeld uit de Tour 2011, toen de Nederlander Johnny Hoogerland door een onhandig manoeuvre van een volgwagenbestuurder in de prikkeldraad belandde en van boven tot onder vol gaten zat. Reed de Ronde gewoon uit.

De meeste coureurs hebben vooraf zo veel medicijnen geslikt dat die elk fysiek ongemak bij voorbaat in de kiem smoren. Je moet werkelijk al een been verliezen, vooraleer men een opgave eventueel zou accepteren.

Nauwelijks was de ongerustheid over de rib van Tom Boonen als kleinzerigheid weggelachen, of daar kletste in Frankrijk Philippe Gilbert over een hond tegen de grond. Pols gebroken, luidde het eerst, maar dat was weer veel te voorbarige paniek: Gilbert had niets. Ja, een schouder uit de kom, een gebarsten sleutelbeen, een verstuikte enkel en een gebroken knieschijf, maar niets ernstigs. Het scheelde weinig of hij kreeg nog een boete omdat hij de eigenaar van de hond te lijf wou gaan.

Koen Meulenaere

Lees meer Koen Meulenaere in Knack Neem hier een abonnement op Knack

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content