De regering Di Rupo mag geen Costa Concordia worden

De tergende traagheid van premier Di Rupo zorgt voor veel wrevel bij de Vlaamse regeringspartijen. Het Vlaamse Wetstraatestablishment is bang dat N-VA een electorale aardverschuiving zal veroorzaken.

‘Een regeerakkoord met de Parti Socialiste betaal je drie keer: bij het sluiten van het akkoord, bij het uitschrijven van de bereikte overeenkomst en bij de uitvoering ervan.’ Het is een vaak aangehaalde bedenking, in een vorig leven gemaakt door Europees voorzitter Herman Van Rompuy toen die nog voor zijn partij CD&V over de vorming van federale regeringen onderhandelde. De juistheid van Van Rompuys bewering stellen ze bij CD&V elke dag vast. Het opstootje rond de hypothecaire aftrek is daar een mooi voorbeeld van.

Nadat eerst staatssecretaris voor Institutionele Hervormingen Servais Verherstraeten (CD&V) en wat later vicepremier en partijgenoot Steven Vanackere tegenstrijdige signalen uitstuurden over de manier waarop de hypothecaire aftrek naar de regio’s zal worden overgeheveld, gaf Vlaams minister van Begroting Philippe Muyters te kennen nergens van op de hoogte te zijn. Waarna premier Elio Di Rupo zich in het debat mengde en beweerde dat de middelen onverkort zouden worden overgeheveld, zonder dat dit zou leiden tot een breuk met het verleden.

Uitgerekend op dat moment kreeg N-VA’er Muyters de wind van voren in het Vlaams Parlement, nadat een vertrouwelijke mail van een van zijn medewerkers was gelekt.

Dagenlang hebben de om de democratie bezorgde media zich gebogen over die twee jaar oude mail van Muyters’ medewerker.

Intussen verscheen, haast onopgemerkt in Vlaanderen, in de Brusselse krant La Libre Belgique een gesprekje met Waals begrotingsminister André Antoine (CDH) die kwam vertellen dat de volledige middelen beschikbaar voor die hypothecaire aftrek werden overgeheveld. Wat bevestigd werd door de Franstalige federale staatssecretaris voor Institutionele hervormingen, Melchior Wathelet. Maar, vertelde Antoine erbij, de verdeling van de over te dragen middelen wordt door de federale regering eerst gecorrigeerd op basis van de personenbelasting, kwestie van de lagere inkomens te beschermen.

En zie, dat laatste zorgt in Wallonië en vooral in Brussel voor blije verrassingen. Wallonië krijgt 13 miljoen euro meer dan het zou krijgen mocht de verdeling gebeuren op basis van de feitelijke vastgoedtransacties. Vlaanderen zal 61 miljoen euro minder krijgen en zal bijgevolg in de buidel moeten tasten, als het die hypothecaire aftrek na de overheveling in 2014 onverkort wil uitvoeren.

In Knack krijgen we een nieuwe versie van het verhaal, nu van Brussels begrotingsminister Guy Vanhengel.

Hij hecht geen geloof aan de beweringen van zijn Waalse collega Antoine. Volgens de liberale Brusselaar staat de discussie over de verdeelsleutel nog nergens en zal die nog maanden overleg vergen. En dat zou wel eens kunnen kloppen.

Afgelopen vrijdag immers had de Vlaamse minister-president, samen met zijn Waalse en Brusselse collega’s een gesprek over het afstemmen van de parameters voor de begrotingscontroles. Bij die gelegenheid bleek dat de agenda van het overlegcomité dat zich moet buigen over de witte vlekken in de verschillende communautaire akkoorden, nog lang niet is opgesteld.

Er is de belofte van premier Di Rupo dat de splitsing van de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde nog voor de zomer door het parlement wordt goedgekeurd. De rest van de hervormingen wordt wellicht, voorzichtigheidshalve, voorbij de gemeenteraadsverkiezingen getild. Want het is duidelijk: het Vlaamse Wetstraatestablishment is bang dat N-VA een electorale aardverschuiving zal veroorzaken.

Doch de tergende traagheid van premier Di Rupo zorgt voor wrevel bij de Vlaamse regeringspartijen SP.A, Open VLD maar vooral bij CD&V. Want Vlaams minister-president Kris Peeters, het enige electorale boegbeeld dat de partij rest, moet met de Vlaamse regering mee de uitvoering van de door de federale regering gedicteerde hervormingen en besparingen verzekeren.

De onduidelijkheid over kwesties als de hypothecaire aftrek is dodelijk voor een gezinspartij als CD&V, die het akkoord dat de PS haar door de strot duwt, zal moeten uitleggen en uitvoeren. De partij dreigt daar tot in de kleinste gemeenten van Vlaanderen op afgerekend te worden.

Tekenend voor die wrevel was een recente blog van CD&V-senator Peter Van Rompuy. Hij maande premier Di Rupo aan om zijn ‘werven’ met hervormingen bekend te maken en zijn politieke planning voor 2012 voor te leggen. Want, zegt Van Rompuy, het parlement weet nog altijd niet wat de regering nog dit jaar wil beslissen en wat niet.

De regering mag geen Costa Concordia worden, schreef senator Van Rompuy. De vergelijking alleen al laat weinig goeds voorspellen.

Rik Van Cauwelaert