‘De oproep van de socialisten om samen te werken met Groen, is als het monster van Loch Ness’

Lies Corneillie blikt voor het Schaduwparlement terug op 1 mei en de oproep die ze hoorde om een grote linkse coalitie te vormen. ‘Ik voel me niet aangesproken door oproepen waarbij samenwerking enkel betekent dat je een lijst deelt.’

1 mei, feestdag voor al wie zich socialist noemt. Vuist in de lucht, roos op de borst, strijdvaardige toespraken. Die beelden zijn we gewend zijn op 1 mei. Dit jaar kleurde de rode hoogdag behoorlijk groen. We hoorden van enkele sp.a-kopstukken de oproep om samen te werken met Groen. De ene spreekt over progressieve frontvorming, de ander over een brede coalitie van linkse partijen en het middenveld, er werden zelfs al lijsttrekkers gesuggereerd.

Ooit klonk het anders. Nog niet zo lang geleden zelfs. Johan Vande Lanotte riep op diezelfde rode hoogdag in 2014 op om vooral niet Groen te stemmen. Of Tobback sr., die er op 14 oktober 2012 als de kippen bij was om zijn rooms-rode coalitie van verliezers in stand te houden. “Een coalitie met de groenen had ik nooit gesloten. Als er drie partijen nodig waren geweest, dan had men een andere burgemeester moeten zoeken.”

Heel wat progressieve Leuvenaars keken met veel interesse naar het Gentse stadsproject dat in 2012 in de startblokken stond. Daar haalde de rood-groene lijst 45,5% met 26 zetels van de 51. In Leuven behaalden de lijsten van sp.a en Groen 46,9% van de stemmen met een zetelmeerderheid van 23 op 45 zetels. Samenwerking was dus perfect mogelijk, en toch bleef alles bij het oude: oude coalitie, oude gezichten, oude recepten.

De oproep naar Groen die we vorige week hoorden, is als het monster van Loch Ness. Om de zoveel tijd komt het boven water, op momenten die met de agenda of de existentiële vragen van sp.a te maken hebben. Vermoeiend, maar vooral: het helpt de zaak van wie werkt aan antwoorden op de uitdagingen van vandaag niet vooruit.

Ik voel me dus niet aangesproken door oproepen waarbij samenwerking enkel betekent dat je een lijst deelt. Wat mij wel interesseert, is een coalitie met al wie maatschappelijk en politiek wil werken aan een rechtvaardige en duurzame toekomst. Om te beginnen in de stad waar ik woon.

Het is met Groen onze ambitie om Leuven als rechtvaardige en duurzame ecostad klaar te maken voor die toekomst.

Beste rode vrienden, ik spreek jullie aan een mogelijke partner voor die ambitie.

Willen we daar samen aan werken, nu en de volgende jaren? Al onze voorstellen zijn een uitgestoken hand. Zijn jullie klaar om noodzakelijke keuzes te maken voor de toekomst? Dat is wat de burgers willen weten. Ik zie drie uitdagingen waar wij als groenen samen willen werken aan oplossingen.

1. 1. Mobiliteit

Leuven verdient een straf mobiliteitsbeleid. Wij hebben al herhaaldelijk het falende (of onbestaande?) mobiliteitsbeleid aangekaart. Maar we gaven ook ideeën. Bouw een mobiliteitsdienst uit en duid een schepen van mobiliteit aan. Begraaf de plannen voor de nieuwe parking in het hartje van de stad. Werk met ons en de burgers aan alternatieven: investeer in randparkings, kroon de fietser tot koning en geef niet enkel autovrije winkelgebieden, maar ook de straten en pleinen terug aan de Leuvenaars.

• 2. Leuven Klimaatneutraal

Voor Leuven Klimaatneutraal is Groen de grootste bondgenoot van het stadsbestuur. Niet alleen wij, maar zovele Leuvenaars, organisaties en bedrijven geloven in dat project. Enthousiast en stapsgewijs bouwen zij aan de klimaatneutrale stad: duurzame landbouw, leefstraten, hernieuwbare energie… Noem maar op. Het engagement van de stad zélf? Dat blijft uit. Dat kan anders. Het beste schouderklopje aan al die geëngageerde burgers, dat is een eigen daadkrachtig beleid dat ambitieuze keuzes maakt voor de toekomst.

• 3. Participatie

Hart boven Hard en Ringland zijn maar enkele voorbeelden van burgerbewegingen vandaag. Ook in Leuven zien wij hoe burgers zich organiseren en engageren. Het protest na de eenzijdige invoering van de blauwe zone, kreeg geen gehoor bij het stadsbestuur. Zo zijn er nog vele variaties op het thema. Leuvense inwoners willen niet liever dan meebouwen aan hun buurt en hun stad, maar staan voor een gesloten deur bij het stadsbestuur. Als Groenen werken we graag mee aan een klimaat van vertrouwen in de burgers en stellen een uitgebreid instrumentarium voor: een participatiecharter, wijkbudgetten, burgerbegroting… Want goed beleid ontstaat niet in de hoofden van politici of aan vergadertafels van ambtenaren, maar in interactie met de burgers, dé ervaringsdeskundigen van het leven in de stad.

Coalitie met de samenleving

Sp.a en Groen zijn volwassen en zelfstandige partijen. Dat is een goede zaak voor de democratie. Vele burgers snakken net als ons naar een hoopvol en sterk toekomstproject en hebben echt geen boodschap aan de zoveelste oproep voor een of ander front. Zij willen daden zien en ook zelf mee de toekomst vormgeven.

Een grote groep Leuvenaars wacht niet op het beleid, maar bereidt zelf de toekomst voor. Groen houdt de vinger aan de pols, en wil samenwerken met al wie gelooft in de stad van de toekomst: burgers, middenveld, ondernemers en andere politieke partijen. Dat engagement verdienen de Leuvenaars. Wij zijn er klaar voor, voor die progressieve coalitie met de samenleving.