‘De oorlog blijft even verschrikkelijk, het wordt alleen wat minder eenvoudig’

‘Europeanen worden gauw weer even cynisch en onverschillig, daar hoeft Walter Zinzen zich echt geen zorgen om te maken’, schrijft Knack-redacteur Peter Casteels.

We vergeten het soms wat in vredestijd, maar oorlogspropaganda kan ook heel lekker zijn. Belgen die tot twee weken geleden Oekraïne niet feilloos op een kaart konden aanduiden, onderhouden hun collega’s en gezinsleden vandaag met uiteenzettingen over de slaagkansen van de Oekraïense oorlogshelden in en rond Charkiv, Marioepol en Mykolajiv.

Deze oorlog is tenslotte even verschrikkelijk als eenvoudig: Vladimir Poetin is de eerste politicus in de 21e eeuw die zich met Hitler laat vergelijken zonder dat zo’n analogie pathetisch of zelfs maar overtrokken klinkt. Sinds hij zijn troepen op 24 februari de grens over stuurde, leven we collectief op oorlogsadrenaline. Elke video van Zelensky bezorgt ons een nieuw shot.

We zijn zodanig benomen door het conflict dat we niet eens doorhebben dat we straks, zoals het altijd gaat, ook weer gewoon onze interesse zullen verliezen. Een nieuwe verhoging van de voorschotfactuur voor gas zou voor sommigen al wel eens genoeg kunnen zijn.

Maar voorlopig is er zelfs een publiek voor duiders die uitleggen waarom we zo veel makkelijker onze harten, grenzen en straks ook huizen openen voor Oekraïners dan we de voorbije jaren voor andere oorlogsslachtoffers hebben gedaan.

Bang afwachten maar of die stelling wel klopt. De Syrische burgeroorlog zorgde in 2015 evengoed voor solidariteit in Europa: Assad vermoordde dan ook zijn eigen bevolking in een veel verschroeiender tempo dan Poetin momenteel in Oekraïne te werk gaat.

We hadden toen een staatssecretaris voor Asiel en Migratie die zichzelf op de borst klopte omdat ons land geen enkele asielzoeker op straat zou laten slapen. Hij slaagde daar wonderwel in. Nu hebben we een staatssecretaris die met een hashtag opvangplaatsen bij mensen thuis moet fiksen. Is het, trouwens, echt een goed idee om getraumatiseerde vluchtelingen bij onvoorbereide gastgezinnen te droppen?

De Syrische burgeroorlog laat ons vandaag koud. Iedereen is vergeten hoe dat conflict ook alweer precies in elkaar zat, en aan de grenzen van Europa houden we Syriërs als het moet met geweld tegen. Ook de oorlog in Oekraïne zal geen snel, flitsend einde kennen. Zo gaat het nochtans altijd in Hollywoodfilms zoals er de voorbije dagen eentje voor onze ogen werd afgedraaid.

Straks trekt de adrenaline weg, en blijkt ook nog eens dat die Oekraïners helemaal niet zo veel op ons lijken als we nu in de krant lezen. Europeanen worden gauw weer even cynisch en onverschillig, daar hoeft Walter Zinzen zich echt geen zorgen om te maken. De oorlog blijft even verschrikkelijk, het wordt alleen wat minder eenvoudig.