‘”De concentratieschool” bestaat niet’

Amir Bachrouri begrijpt de angst van de ‘Korianderbrigade’ uit de multiculturele wijk die zijn kroost elders naar school stuurt, zo schrijft hij in zijn column van 6 april. Het niveau op de concentratieschool in de buurt ligt immers lager, blijkt uit onderzoek én uit zijn eigen ervaring. School in zicht vzw is trots om genoemd te worden als onderdeel van de oplossing, maar stelt ondertussen graag het beeld van ‘de concentratieschool’ bij: die levert wél kwaliteit.

Uiteraard zijn er scholen waar leerlingen uit kansarmere milieus zijn oververtegenwoordigd. Bovendien neemt het aantal kansarmere leerlingen toe en worden zij niet evenredig verspreid over alle scholen, waardoor schoolteams onder druk komen te staan. De Vlaamse overheid moet blijven investeren in deze leerlingen.

Het is echter een denkfout dat scholen met veel kansarme leerlingen per definitie de lat lager leggen. Bachrouri haalt de confronterende uitspraak aan dat leerlingen op concentratiescholen vier jaar leerachterstand hebben. In enkele muisklikken vind je even valide onderzoeksresultaten waaruit blijkt dat leerlingen die naar concentratiescholen gaan geen nadelen ondervinden in hun onderwijsprestaties en verdere schoolloopbaan.

Wat moet je als ouder nu met deze tegenstrijdige informatie? Misschien wel dit: staar je niet blind op de leerlingpopulatie, maar kijk naar wat een school allemaal te bieden heeft. Geef de multiculturele buurtschool daarbij een eerlijke kans, zelfs al durfde geen van je vrienden of familie voor deze school te kiezen. Vooroordelen kloppen vaker niet dan wel.

Het merendeel van deze scholen heeft ontzettend veel in haar mars. Dat zien ook de ouders die met School in zicht de scholen in hun buurt leren kennen. Ze zien gedreven directies en leerkrachten die specifiek inspelen op individuele leerbehoeften van kinderen. Ze maken kennis met scholen die uitstekend scoren en experimenteren met innovatief onderwijs, waar kinderen weldegelijk worden uitgedaagd en geprikkeld. Ze zien de samenleving van vandaag de dag terug in de klas, merken op dat ook hun kinderen hier meer kunnen leren dan alleen wiskunde en taal. De school is de plaats bij uitstek waar kinderen van verschillende afkomst structureel samen leren en leven.

Kortom, zij zien geen scholen die kansrijke Korianderkindjes nodig hebben om hun ‘niveau op te krikken’ – zo werkt het namelijk niet. Als dat wel zo zou zijn, zou School in zicht nooit in haar missie kunnen slagen. Het zijn net zo goed kansrijke ouders die te winnen hebben bij het kiezen voor zo’n school. Maar dat realiseren zij zich pas door met een open blik deze scholen binnen te stappen.

Robin Kemper, Karen Schets en Hannelore Vleugels zijn projectmedewerker bij School in zicht.