Maaike Neuvilles roman wortelt in de #MeToo-beweging: ‘Soms zoekt een vrouw de grens op’

Actrice Maaike Neuville debuteert als romanschrijver met Zij.

‘Welke nacht heeft zich ongemerkt kunnen plooien rondom alles wat ik doe zodat ik, als vrolijk opgevoede volwassen vrijgevochten vrouw, alsnog met strakke boeien in deze trein zit?’ Dat vraagt hoofdpersonage Ada zich af terwijl ze van Brussel naar Antwerpen spoort, waar ze ‘s avonds een solo speelt. In Zij. zoekt Maaike Neuville een antwoord op die vraag.

Wanneer schreef u de eerste zin?

Maaike Neuville: Ik speelde Bovary in de KVS. Ik stond op een donkere scène, vijftien minuten voor aanvang. En ik besefte hoeveel twijfel ik in me droeg als mens, vrouw, actrice, figuur met autoriteit. Die avond ging ik thuis aan mijn bureau zitten en schreef: ‘Nu is het nog donker, hier kan alles, zoals op de eerste pagina van een boek.’ Ik maakte een personage dat als jonge vrouw de autoriteit buiten zichzelf zocht. De grootste overeenkomst tussen Ada en mij is de vraag: waarom geloof je niet in je stem? Met haar groef ik naar een antwoord. Mijn werk als speler, filmmaker, dichter komt samen in dit boek.

Het verhaal wortelt in de #MeToo-beweging.

Neuville: Dat klopt. Al is het eerder een reactie daarop. Nergens in de media las ik het verhaal van een jonge vrouw die ‘ja’ zegt. Soms wil een vrouw het. Soms zoekt een jonge vrouw een grens op, laat die overschrijden en beseft dat pas jaren later. Dat mechanisme beschrijf ik. Het boek heette eerst ‘Macht’. Omdat het bij een grensoverschrijdende situatie vaak degene met meer autoriteit is die de verantwoordelijkheid draagt om de grens te trekken. Het boek speelt zich af tijdens de dag waarop Ada dat inziet, terugdenkend aan wat ze meemaakte als verlangende puber, babysit, geliefde, actrice. Ze gaat in het gouden licht staan. Bevrijd. Daarom staat op de cover een gouden punt achter ‘Zij’.

Wat gaf het boek u, en wat wilt u geven?

Neuville: Ik vond mijn stem als schrijfster. Ik hoop dat het lezers triggert om naar binnen te kijken. Of naar vroeger. Om naar elkaars verhalen te luisteren, dat is een enorme stap tot heling wanneer er een grens overschreden werd. Dit boek wil een vrijgeleide zijn voor mensen die lang niet doorhadden dat er iets schuurde. Ja, je mag in het heden een grens trekken die vroeger overschreden is. Om dat genuanceerd te verwoorden, moet je gedachte na gedachte openvouwen. Daar heb je een boek voor nodig.