Israëlische schrijvers en intellectuelen voor Palestijnse staat

Jehoshua Sobol en Muhammed Ali Taha keuren het blokkeringsbeleid van de Israëlische regering Netanjahu kordaat af.

De Israëlische dramaturg Jehoshua Sobol (bekend van zijn Weininger-stuk ‘The Soul of a Jew’) en de Israëlisch-Palestijnse dichter Muhammed Ali Taha (‘So What: New & Selected Poems’, 1971-2005) hebben recent in Israël een verklaring verspreid waarin ze zich uitspreken voor de oprichting van een Palestijnse staat in de grenzen van 1967.

Hun initiatief komt op een tijdstip waarop de Israëlische regering Netanjahu haar uiterste best doet om te verhinderen dat de Palestijnen op 20 september bij de UNO succes zouden boeken met hun vraag om Palestina als een eigen staat te erkennen. In elk geval zit er voor de Palestijnen een verbetering van hun status bij de Verenigde Naties in.

Jehoshua Sobol en Muhammed Ali Taha keuren in hun petitie het blokkeringsbeleid van de Israëlische regering Netanjahu kordaat af: ‘De voortdurende politieke stagnatie is koren op de molen van radicale krachten die de volkeren van de regio tot slachtoffers van bloedvergieten en desastreuze oorlogen willen maken,’ aldus de auteurs. Ze klagen ook aan dat een normalisering van het leven en de creatie van sociale rechtvaardigheid door het beleid van Netanjahu in Israël en het Midden-Oosten onmogelijk wordt gemaakt.

Sobol en Ali Taha willen met hun manifest ook de sympathisanten aanspreken van de sociale protestbeweging die de levensduurte (woningen, levensmiddelen etc.) in Israël aanklaagt. De petioniarissen menen verder dat de rebellie in de Arabische landen juist een kans biedt om een duurzame pacificatie van de regio te bereiken.

Sobol en Ali Taha erkennen dat verzoening tussen de Israëli’s en de Palestijnen geen prioriteit is van de Arabische revolutionairen. Juist daarom is het een verrassing dat hun petitie, die al door meer dan vijfhonderd Palestijnse en Israëlische intellectuelen is ondertekend, in Israël zo goed aankomt.

Een autoriteit als de bekende Israëlische schrijver en columnist Yossi Sarid wijst op de contradicties in het discours van de Israëlische leiders die vroeger altijd beweerden dat het onmogelijk was om vrede te sluiten met de omringende totalitaire Arabische regimes, terwijl ze nu hetzelfde beweren over de Arabische volkeren die bezig zijn de totalitaire ballast uit het verleden van zich af te schudden.

Yaron Ezrahi, professor emeritus in de politieke wetenschappen aan de Hebreeuwse universiteit van Jeruzalem, beklemtoont dat Israël zich blind staart op de instabiliteit die het directe gevolg is van de omwentelingen in het Midden-Oosten. Maar Israël zou volgens de professor meer oog moeten hebben voor de voordelen die er op lange termijn uit resulteren: ‘De Arabische lente veranderde op een radicale manier het concept van wat een legitieme regering is in de Arabische wereld. Met andere woorden: de autoriteit van de regering is niet alleen de emanatie van het volk, maar ook van het feit dat het volk niet meer wil dat het door angst beheerst wordt.’

Piet de Moor