Alex Agnew geeft in Wake Me Up When It’s Over de post-pandemiewereld een pandoering.
Na twee jaar ophokplicht staat het hoofd van Alex Agnew op springen. Dé remedie: alle frustraties en vragen over de wereld creatief verwerken. Agnew eert The Doors met The Doors Performed By Alex Agnew, maakt wekelijks zijn podcast Welcome to the AA en debuteert dit najaar als presentator van Fear Factor, een programma op Play 4 waarin de deelnemers levensgevaarlijke opdrachten uitvoeren. En hij heeft dus een nieuwe comedyshow klaar.
‘Tijdens de coronapandemie bleek ik toch geen lonely wolf te zijn’, zegt Agnew. ‘Spelen helpt me mezelf en de dingen te relativeren. Zodra het weer mocht, gaf ik voorstellingen. Niet voor het geld, want dankzij mijn shows in het Sportpaleis heb ik een buffer. Ik had de mensen nodig.’
Tijdens die pandemie nam u deel aan Shooting Stars op Play 4. U schoot moeiteloos de ballon stuk waarop een foto van Dries Van Langenhove (Vlaams Belang) kleefde.
Agnew: Ik stond niet ver van de ballon. En het was niet de eerste keer dat ik schoot. Ik ben geen ‘gun guy’, maar toen lang geleden een vriend vroeg of ik mee wilde naar een schietcursus, greep ik de kans. Ik houd van nieuwe ervaringen. Nadien gebruik je die kennis. Zeker wanneer je op het podium graag de kwelduivel uithangt. De grondstof van een grap zijn goede argumenten. Weet je, mijn verpakking klopt niet met mijn inhoud. Veel mensen denken dat ik als een brulboei heilige huisjes platwals. Niets van. Ik lees álles. In de show grap ik over kapitalisme, wit privilege, verwende westerlingen met bizarre ideeën over ‘vrije’ meningsuiting, extreemrechts, George Floyd, de Black Lives Matter-beweging. Je betrapt me niet op lui gelul.
In mijn onderbroek aan de ontbijttafel ben ik écht niet Mr. Sportpaleis.
U houdt vooral van nieuwe uitdagingen?
Agnew: Na mijn geschrapt optreden op Rock Werchter 2022, weet ik: je moet geen evenementenkomiek ten koste van je publiek zijn. Daarom presenteer ik net wél Fear Factor. Een van mijn helden – komiek en podcastmaker Joe Rogan – presenteerde het in Amerika. Ik zet het programma naar mijn hand. Hoe? De basis van comedy is de olifant in de kamer benoemen. Dat doe ik op het podium en in Fear Factor.
De titel verschilt één letter met metalband Fear Factory. U bent een metallover. Kent u hen?
Agnew: Zeker. Een van mijn maten, Christian Olde Wolbers, was in de jaren negentig hun bassist. Dat een Belg meespeelde met die Amerikanen was uitzonderlijk. Ik ging vaak kijken, en nam dan Christians ma mee. Hun muziek draai ik nu nog.
Ook tijdens uw show?
Agnew: Nee, maar muziek blijft bepalend. Uit de song Institutionalized van Suicidal Tendencies projecteer ik de zin ‘All I Wanted Was a Pepsi’. De gast in die song wordt gek verklaard. Terwijl niet hij gek is maar zijn omgeving. Ja, ik heb het over mentaal welzijn in de show. Het is goed dat daar aandacht voor is. Toch moeten we durven toe te geven dat sommige mensen geen borderline hebben maar gewoon vervelend zijn.
En als slot projecteer ik May the Road Rise With You, een prachtzin uit de song Rise van Public Image Ltd. Met die wens stuur ik je naar huis. Als dank, nadat ik je twee uur door mijn smerig hoofd heb gesleurd. Al toon ik net in die smeerlapperij de Alex die ’s ochtends in zijn onderbroek aan de ontbijttafel zit. Dat is écht niet Mr. Sportpaleis. (lacht)
Wake Me Up When It’s Over van Alex Agnew gaat op 20 september 2022 in première in de Stadsschouwburg van Antwerpen en reist door het land tot juni 2023. Ook in het seizoen 2023-2024 gaat de show op tournee. alexagnew.be
