“Coup de Ville” is een stadsexpo in het zog van de inmiddels historische “Chambres d’Amis”.
context
Coup de Ville is als een expo een hommage aan de Gentse “Chambres d’Amis” (1986) en is een project waarbij vooral een breed plaatselijk publiek actief in contact kan komen met hedendaagse kunst. Dat is een niet mis te verstane verdienste omdat de hedendaagse kunst, net zoals de moderne kunst nog steeds niet bij een ruimer publiek is doorgedrongen.
“Coup de Ville” blijft als tentoonstelling wel in de schaduw haperen van het toenmalige project van Jan Hoet die nu in Sint-Niklaas bereid was als co-curator te fungeren.
Jan Hoet verduidelijkt in een gesprek de ingrijpende veranderingen sinds 1986: “Kunst zit nu overal en is werkelijk globaal geworden”.
De overvloed van kunst, initiatieven en nieuwe centra en musea maakt dat ook de zogeheten “professionals” de bomen niet meer door het bos zien.
Een laagdrempelig project met kunst die tot diep in het stedelijk weefsel doordringt is samen met de educatieve ondersteuning een pluspunt te noemen. Curator Stef Van Bellingen bewijst al decennia dat hij het tonen van kwalitatieve kunst perfect kan relateren met educatieve activiteiten die de soms hermetische kunst ontsluit aan een breder inzicht en begrip (ervan).
Er is in Sint-Niklaas goede kunst te ontdekken in huizen, tuinen, appartementen en parkings maar échte uitschieters blijven helaas schaars.
Schraal
Het inhoudelijk concept van dit stadsproject is ook niet altijd duidelijk. De beladen titel “Coup de Ville” veroorzaakte al puberale heibel van een al even bizar privé kunst-initiatief uit het naburige Kemzeke dat de gesubsidieerde kunst en dito projecten op de korrel nam.
Geld en middelen komen altijd wel “ergens” vandaan…
Een greep
Eén van de meest in het oog springende interventies is de gefragmenteerde muurschildering van Stephan Balleux in de context van een trendy restaurant. Hij baseerde zich op de grillige stenen in een aquarium dat in het restaurant dienst doet als gewillige decoratie. Die schone grilligheid werd de inspiratie om “stukken” muurschildering aan te brengen die pal aan de inkom en op één welbepaald kijkstandpunt mooi als één geheel kan worden bewonderd. Stephan Balleux is een schilder eerste klasse die bewijst dat het schilderen nog zin kan hebben als middel voor beeldvorming maar ook bij het ritmeren van onze perceptie in een specifieke architectuur.
Hans Demeulenaere bedacht in het bureau van een architect een verkleinde spiegeling van het lange gebouw met gipsplaten waartussen spiegels geprojecteerd licht van dia-projectoren weerkaatsen. Het is een oefening die de toeschouwer de ruimtelijke schaal waarin hij staat in gedachten doet reconstrueren. En dat de kunstenaar met deze architecturale projectie ook nog eens verwijst naar de filmdecors van Alfred Hitchcock maakt dit sobere werk er maar interessanter op !
De Ijslandse kunstenaar Egill Saebjörnsson valt op met een ingenieus driedimensionaal filmpje van een opspringend ping-pongballetje dat hij installeerde in en tussen een opening met klein deurtje in een voorkamer van een gebouw in renovatie. Het is het meest grappige en ongrijpbare kunstwerk op “Coup de ville”.
Hannes Van Severen schittert met een ontdubbelde houten wenteltrap die hij in een salon plaatste. Het is een fantastische sculptuur die huiselijk leven en communicatie onmogelijk maakt…
Hannes Van Severen werkt zich stilaan op tot één van de betere kunstenaars van ons land en dat bewijst hij in Sint-Niklaas nog eens met verve met een tweede in beton afgegoten dubbele trap die wat ongelukkig staat opgesteld aan het plaatselijke cultuurcentrum.
Guido Van der Werve toont in een ruime parking die perfect zou kunnen dienen als een stedelijke kunsthalle – een videofilm waarin hij zelf te zien is als wandelaar op de ijskap van de Noordpool en “achtervolgd” wordt door een reusachtige ijsbreker. Het is een straf beeld waarin de mens/ de kunstenaar zich qua oriëntering volledig verliest in een witte non-ruimte !
Naast werk van Hans Op de Beeck, Anne-Mie Van Kerckhoven Kelly Schacht en Honoré d’O vermelden we nog graag de interventie met werk van Roland Kappel. Hier toont Jan Hoet zich weer meester over de manier waarop kunst kan functioneren in een klein en bescheiden appartement gelegen in de periferie van de stad. In de huiskamer met uitzicht op het Japanse shoppingcenter zijn tal van inventief gebricoleerde kranen en baggermolens te zien die werden geplaatst op hagelwitte sokkels. Hier gaat de kunst van Roland Kappel geruisloos op in het volle interieur; een schaarse ervaring en dito vaststelling over de kunst die leven kan worden in het concept “Coup de Ville”.
Museaal
“Coup de Ville” gaat ook de museale toer op met installaties in de merkwaardig mooie tento-zaal van het cultuurcentrum. “Chasing the Blue Train” van David Hammons uit de Smak-collectie is een topwerk waarin de zwarte kunstenaar op een speelse manier de wrange sociale ellende van de zwarte Amerikaan toont met rechtopstaande delen piano, kolen en een blauw speelgoedtreintje dat in dit landschap rondjes rijdt op de tonen van heerlijke jazz…
Marc Verstockt wiens sculptuur uit 1972 aan het shoppingcentrum de plaats moest ruimen voor de nep-arcbitectuur die de consument aan het exotische Japan moet doen/laten denken is hier vertegenwoordigd met een typische ritmerende meerdelige sculptuur uit metaal die de periode van de minimal in gedachten brengt.
Een goede raad: bezoek deze geografisch zeer verspreide tentoonstelling met de fiets of huur er ééntje ter plaatse !
Coup de Ville” nog tot 24 oktober www.warp-art.be
Luk Lambrecht
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier