Sinds de Vlaamse regering sociale verhuurders vorig jaar de toestemming heeft gegeven om een onderzoek op te starten naar sociale huurders van wie ze vermoeden dat ze een eigendom in het buitenland bezitten, is dat in 189 gevallen ook effectief aangetoond. Dat laat Vlaams minister van Wonen Matthias Diependaele weten.
Sinds maart vorig jaar kunnen alle sociale verhuurkantoren en – huisvestingsmaatschappijen in Vlaanderen een beroep doen op private onderzoeksbureaus om na te gaan of huurders – bij wie al een vermoeden van buitenlands eigendom bestaat – effectief vastgoed bezitten in het buitenland. Zij hebben immers geen recht op een sociale woning. Intussen hebben al 30 sociale verhuurders daar een beroep op gedaan, laat minister Diependaele woensdag weten. Er werden 421 onderzoeken uitgevoerd in 18 verschillende landen. In 189 gevallen, net geen 45 procent, leverde dat een bewijs van buitenlands onroerend bezit op. In maart van dit jaar ging het vooral om vastgoed in Italië, Marokko, Turkije en Spanje.
Volgens Diependaele is het eigendomsonderzoek ‘vlot uit de startblokken geschoten’. Het relatief hoge precentage aan hits ‘versterkt onze beleidskeuze om deze onderzoeken te doen’. Volgens de N-VA-minister mag ook het afschrikkend karakter van de maatregel niet worden onderschat. Zo zijn mensen met een eigendom in het buitenland nu minder snel geneigd om zich kandidaat te stellen voor een sociale huurwoning, zegt hij.
De 189 huurders bij wie buitenlands bezit is aangetroffen, verliezen nu niet allemaal automatisch hun sociale huurwoning, verduidelijkt de woordvoerder van Diependaele. Daar is de tussenkomst van een vrederechter voor nodig. Bovendien gaat het niet om ’twijfelgevallen’, zoals iemand met een stuk landbouwgrond in het buitenland, maar om mensen met huizen of appartementen, klinkt het.
