Boksers in Baku

Het regent en het is donker wanneer we via een wriemelende achterbuurt vol file en getoeter de Azerbeidzjaanse hoofdstad in rijden.

Op weg van Seki naar Baku houdt de chauffeur een sanitaire stop aan een baanrestaurant in Samaxi. Naast het toiletblok wordt een bruine beer tentoongesteld in een kleine, smerige kooi. De drommel wordt beschimpt, uitgelachen, uitgedaagd, tot het zijn tanden in het roestige traliewerk zet. Een kerel maakt er een foto van met zijn gsm, en stampt vervolgens met zijn puntschoen tegen de snuit. Haha! Domme beer! Wat een spektakel. De omstanders vinden het grappig.

Wegenwerken in Baku. Het regent en het is donker wanneer we via een wriemelende achterbuurt vol file en getoeter de Azerbeidzjaanse hoofdstad in rijden. Hotel Velotrek is onze uitvalsbasis voor de komende twee weken. Het ligt een eind van Baku-centrum, maar is goedkoop en strategisch gelegen aan metro en busterminal. Door het raam van de kamer zien we de wielrennerpiste “Respublika Velotreki”. Het is eens wat anders dan zicht op zee.

Helaas delen we de verdieping niet met brave wielrenners, maar met een bende boksers, die elke ochtend om 7.30u stipt met militaire drill worden gewekt, voor een rondje joggen op de Velotrek. Als een losgeslagen gek raast de coach doorheen de gang, luid roepend en rammend op elke deur. Ook op de onze. We hoeven voortaan geen wekker meer te zetten.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content