In ‘Schelde Westerschelde’, het vierde gedicht van Joke van Leeuwen als Dichter der Nederlanden, wordt een hommage gebracht aan de dorpen die er verdronken en verdwenen: van Saeftinghe tot Oosterweel.
Dit jaar brengt Knack op regelmatige basis de gelegenheidsgedichten van Joke ‘Dichter der Nederlanden’ van Leeuwen op de boekensite online naar aanleiding van 200 jaar herdenking van het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden (1815-1830). Na ‘Koperen koning’ (alias Willem I), ‘Grens’ en ‘Een Nederbelg spreekt’ pakt ze vandaag uit met ‘Schelde Westerschelde’, een ode aan de verdwenen dorpen in de polders langs de Westerschelde. Van Leeuwen schreef dit gedicht naar aanleiding van de première vanavond tijdens Film by Sea in Vlissingen van de film ‘Onder de Oppervlakte’ van Digna Sinke over de Westerschelde-conflicten tussen Nederland en Vlaanderen. (FH)
SCHELDE WESTERSCHELDE
Water weet niet van grenzen, van het gemorrel en gemor
van mensen, het schuurt de schorren weg en draagt
gevaarten, het moet zijn kracht kwijt, moet zijn geulen
vinden, kraamkamer voor de vissen zijn en restaurant.
Maar, zegt wie niet vergeet, laat het niet toe op land, laat het
nooit wie of wat van waarde wissen, vertrouw niet zijn getijden.
Maar, zegt wie het nog weet, ooit en een eeuwigheid werd
de rivier versperd, geen schip kon nog tot hier, het onkruid
schoot omhoog tussen kasseien. Wat wordt gedaan, wat
aangedaan. De dorpen die verdronken en verdwenen
fluisteren nog, van Saeftinghe tot Oosterweel:
een mens wil veel behouden en een mens wil veel.
Joke van Leeuwen (copyright Joke van Leeuwen/ANV)
