In Brugge is de 34ste thriller van Pieter Aspe voorgesteld: ‘(Pijn)³’. Dat gebeurde in de tuin van de beroemde Heilig Bloedkapel. Geen toeval, zegt Fred Braeckman.
Inderdaad: het is twintig jaar geleden dat Pieter Aspe daar zijn eerste politieroman met Pieter van In, Versavel en Hannelore Martens schreef. De Bruggeling was toen nog conciërge van de kapel. Hij bleef dat elf jaar na een periode van twaalf stielen en dertien ongelukken. Voor Aspe was het twintig jaar geleden dat hij zijn vroegere woning terugzag.
De nieuwe Aspe heeft een van de origineelste titels van de reeks. De titel liegt er niet om: ‘(Pijn)³’. En dat het om veel pijn gaat, kon je al vermoeden toen je de videoclip bekeek die uitgever WPG vorige week op het net plaatste. Je zag een mishandelde en fel toegetakelde Aspe die om hulp smeekte. Een mooie stunt van de uitgever.
Sadist
Pijnlijke seks, sadistische toestanden, gruwelijk geweld … je vindt het op bijna elke pagina van de jongste Aspe. De eerste zinnen liegen er niet om: ‘Mijn naam is Jan Van In. Ik ga dood als u me niet binnen een week weet op te sporen. Help me alstublieft. Ik ben ongelooflijk bang.’ Een sadist dreigt ermee een naamgenoot van commissaris Pieter Van In levend te villen. Wat later dreigt dezelfde sadist een naamgenoot van Versavel te spietsen. En uiteindelijk wordt Hannelore, de vrouw van de commissaris, het doelwit van de meedogenloze sadist.
Leukemie
Rode draad in het verhaal is Julien, het tienjarig zoontje van Hannelore en Van In, dat voor leukemie moet worden behandeld. Vakman Aspe mengt de diverse verhaallijnen mooi door elkaar, zorgt voor spannende actie met veel achtervolgingen en leert ons een serie wel heel bijzondere perversies kennen. Of wat dacht je van een psychopaat die een pot pickles in iemands aars steekt? En de sm-kamer is rijk aan attributen: zwepen, mondknevels, handboeien, enkelboeien, balzakstretchers, tepelzuigers en -klemmen, halsbanden, spreidstangen… En ook wat seks betreft verneem je een en ander: Van In kende een vrouw uit de buurt van wie beweerd werd dat ze zich regelmatig liet bevredigen door haar schoothondje, Versavel dacht aan een eenzame herder. Ze hadden destijds zelfs een visser verhoord die het met roggen deed.
Goeroe
‘(Pijn)³’ is niet alleen hard. Het is ook een tedere thriller. Met horror en romantiek. Vooral als het over het zieke zoontje van Pieter Van In en Hannelore Martens gaat. Het is zowel een spannende als een ontspannende politieroman. Onderhoudend ook. En volks. Soms ernstig, soms serieus. Al kan je de twee niet altijd uit elkaar houden.
Een formule waarmee Aspe alleen al in Vlaanderen en Nederland in totaal meer dan 2,5 miljoen exemplaren verkocht. Uitgever Karel Dierickx van Manteau/WPG kon dat cijfer bevestigen. Er werden ook vertalingen in het Russisch aangekondigd. Eerder al verschenen titels van Aspe in onder meer het Frans (meer dan 150.000 exemplaren verkocht), Engels, Italiaans, Spaans, Tsjechisch, Pools. In de herfst verschijnt een nieuwe Aspe. Over de titel, Pieter Aspe bedenkt die steeds zelf, wordt nog nagedacht. ‘Ik had “Goeroe” in mijn hoofd, maar dat wordt het toch niet. Voor sommige West-Vlamingen zou dat nogal vreemd kunnen klinken.’
Pieter Aspe, ‘(Pijn)³’, Manteau, 320 p., 21,99 euro
Fred Braeckman
