Laura Broekhuysen – Hellend vlak

Af en toe lees je een boek waarvan je denkt: ja, dat is het, dit heb ik nog nooit eerder gelezen. Hellend vlak van Laura Broekhuysen is zo’n boek: ongewoon, gedurfd en bij vlagen briljant.

Centraal staat Liet, een meisje dat samen met haar ouders en een stel broers aan een IJslandse fjord woont. Tegen de wil van vader Edward in leert moeder Wobke het kind op zolder viool spelen, terwijl broer Pauk er met zijn bijl op los hakt in een muur van het huis. Ondertussen zit vader in de kelder te wachten op de eerste woorden van de liervogel.

Nee, dit is geen gewoon verhaal, en als lezer weet je het grootste deel van de tijd zelfs niet wat er precies gebeurt. Broekhuysen wil vooral een buitenwereldse sfeer creëren, en daar slaagt ze bijzonder goed in.

Cruciaal daarbij is haar stijl, die nog het best te omschrijven valt als ‘Peter Verhelst ontmoet Marten Toonder onder de uitregenende as van de Eyjafjallajökull’. Wanneer Broekhuysen beschrijft hoe ten huize Wobke de griep toeslaat, voel je de koorts in je spieren en ruik je het ingedroogde zweet van het boven de kachel drogende slaapgoed. Heerlijk gewoon.

Marnix Verplancke