Jan Mulder maar ook Monika Van Paemel wordt 70

Jan Mulder is in Vlaanderen een graag geziene mediagast. © Belga Image

Twee antipodes vieren vandaag hun 70ste verjaardag: ladies’ man Mulder die grossiert in charmant, vluchtig proza en sterke vrouw Monika Barones Van Paemel die graag uitpakt met doortimmerde, soms nogal zwaar op de handse epossen.

Alle schijnwerpers staan vandaag op de jarige Jan Mulder die op Vier vanavond een uur lang uitgebreid wordt geportretteerd – gefêteerd eigenlijk – terwijl er nauwelijks iemand gewag maakt van de 70ste verjaardag van Monika Van Paemel die nochtans lang voor Kristien Hemmerechts en Patricia de Martelaere een stem gaf aan vrouwelijk Vlaanderen.

Vluchtigheid

Mulder is op het scherm en in zijn columns en proza de charme zelf. Vandaar natuurlijk zijn succes. Maar de vluchtigheid van dat appeal heeft haar grenzen, zeker als je Mulder in proza van langere adem leest. Enkele keren heeft hij zich vergrepen aan iets wat op een roman moest lijken, zoals in het geval van ‘Iris in de zomer van 2003’. Hetgeen Remco Campert dan weer wel lukt – ook in werk van langere adem beklijven – lukt Mulder niet.

Bij Van Paemel is het eerder omgekeerd. In 1971 was ‘Amazone met het blauwe hoofd’, haar literair debuut, een donderslag bij heldere hemel in de Vlaamse letteren waar buiten Maria Rosseels geen schrijfster van belang aan het werk was. De blond gelokte Van Paemel zag er ook nog bijzonder goed uit en werd in no time dé vrouwelijke auteur in Vlaanderen. Haar mannelijke collega’s, Louis Paul Boon en Paul de Wispelaere voorop, hielpen mee een handje om haar een plaats in de letteren te doen veroveren.

Patriarchaal Vlaanderen

Toen Van Paemel scoorde met ‘De vermaldedijde vaders’ (1985) had ze die hulp al lang niet meer nodig. In een doortimmerd epos nam ze de maat van het patriarchale Vlaanderen waarin ze als jong meisje nog was opgegroeid. Sindsdien is ze dat in zekere zin blijven doen. Volgens sommigen viel ze daarbij in herhaling en evenaarde ze het oorspronkelijke ‘De vermaledijde vaders’ niet meer. Toch is ‘Weduwenspek’, haar laatste vuistdikke roman uit 2013 , zeker geen make over van eerder succes – ook al krijgt het mannelijke machtsdenken ook hier weer de rekening gepresenteerd.

Ondertussen is Van Paemel in 1995 op haar 50ste verjaardag al tot Barones gelauwerd. Kortom, jazeker: leve Jan Mulder maar laten we ook Monika Van Paemel niet vergeten in onze verjaardagswensen.

Frank Hellemans

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content