Hoe Pierre Aspeslag Pieter Aspe werd

Pieter Aspe krijgt Oeuvreprijs uit handen van Brugse burgemeester Patrick Moenaert.

Aspe kreeg afgelopen vrijdag de Knack Hercule Poirot Oeuvreprijs. Hoe kijkt hij zelf tegen zijn succes aan?

Op de uitreiking van de Knack Hercule Poirotprijs 2010 in de Brugse Stadsschouwburg werd Pieter Aspe gelauwerd met een Oeuvreprijs. Hij ontving uit handen van burgemeester Patrick Moenaert een sculptuur van de Brugse kunstenares Maud Bekaert.

Linda Asselbergs sprak namens de Poirotjury haar lof uit over de gelaagdheid van Aspes werk: de auteur vertelt niet alleen spannende verhalen, maar uit ook maatschappijkritiek, legt een link naar de actualiteit, en creëert niet-clichématige personages, zoals de homoseksuele Versavel, Van Ins kompaan. “De lezer heeft altijd gelijk”, besloot ze, verwijzend naar de 2,4 miljoen exemplaren die er van Aspes werk al over de toonbank zijn gegaan.
Naar aanleiding van het eerbetoon in Brugge had Knack-recensent Fred Braeckman een tijdje geleden een gesprek met Aspe. Enkele citaten.

Over het belangrijkste moment in zijn carrière:
Pieter Aspe: “De dag dat ik boeken begon te schrijven en kon leven zoals ik wou. Dat is mijn enige belangrijke moment. Niet meer denken aan morgen. Al de rest was voorbereiding met telkens de wanhopige gedachte dat het nooit zou lukken. Het heeft geduurd tot mijn veertigste, dat is lang. Maar andersom: mocht het succes mij overkomen zijn toen ik veel jonger was, dan zou ik het misschien niet aangekund hebben. Toen ik vijftig was vroeg men mij wel eens of ik niet bang was om voor mijn manier van leven een prijs te moeten betalen. Maar ik heb hem al betaald. Alles loopt nu goed, vanzelf bijna.”

Over zijn leven voor hij schrijver werd:
“Eigenlijk heb ik goede herinneringen aan de tijd dat ik conciërge was (in de Heilig Bloedkapel in Brugge). Het was een veilige haven, omdat ik daarvoor met vrouw en twee kinderen zonder werk zat. Eindelijk dus een vaste job nadat ik meubelmaker, makelaar in granen, studiemeester was geweest. Ik had een zekere zelfstandigheid, weinig verantwoordelijkheid, zag veel mensen, twee miljoen per jaar. Ik was dertiger, maar ik begon me te vervelen toen ik rond de veertig werd. Uiteindelijk besloot ik het gekste te doen wat je in Vlaanderen kunt doen: schrijver worden. En Pierre Aspeslag werd Pieter Aspe.”

Over de rode draad die door zijn 26 boeken loopt: “Het gaat over…(aarzelt lang)… een droom die voor mij werkelijkheid wordt. Een schrijver is als een componist, met niets creëer je iets en het lukt nog. Het is iets magisch. Over mijn laatste boek ben ik wel even onzeker als over mijn eerste. Ik denk niet dat ik het proces ooit onder de knie krijg. Ieder moment kun je plat op je buik gaan. Ook al zijn mijn boeken misschien niet altijd spannend, ze schrijven blijft spannend.”

Over zijn hoofdpersonage Pieter Van In:
“Als hij zich ergert, dan is het vaak over dezelfde dingen als ik. Zolang je verstand nog werkt moet je rechtvaardigheid nastreven, zelfs al heb je een slecht karakter. Iemand die rechtvaardig is, dwingt respect af, ook al is het een klootzak. Iets wat me ergert in justitie is dat iemand die duidelijk schuldig is, kan worden vrijgesproken omwille van een kleine procedurefout. Dat is belachelijk. Natuurlijk heeft iedereen recht op recht. Maar een goed advocaat zal in een complex onderzoek altijd wel een foutje vinden. Je kunt ook geen perfect boek schrijven, een hoofdletter vergeten. Daarom is het nog geen slecht boek.”

Over wat er veranderd is sinds hij 15 jaar geleden schrijver werd: “Materieel heb ik het enorm beter. En veel meer mensen zoeken nu contact. Maar ik ben niet verstandiger of dommer geworden. Alleen denkt men dat ik verstandiger werd, ook dat ik kan schrijven. Maar dat is mijn best bewaarde geheim. (lacht)”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content