Hemingway is vijftig jaar dood

Vijftig geleden, op 2 juli 1961, pleegde Ernest Hemingway zelfmoord in Ketchum, Idaho. De Amerikaanse Nobelprijswinnaar werd 61 jaar.

Wellicht de beste introductie tot Hemingways werk is nog altijd ‘A Moveable Feast’. Deze in 1964 postuum verschenen autobiografie van de schrijver als jongeman speelt zich af in de Parijse jaren van Hemingway. Nochtans is het een ‘ouderdomswerk’. De oudere Hemingway blikt erin terug op zijn artistieke pioniersjaren.

In de jaren twintig woonde Ernest Hemingway in Parijs op een kamer die uitkeek op een binnenplaats van een houtzagerij. De jonge auteur, die graag aan een cafétafel schreef, bokste destijds tegen iedereen die het tegen hem wilde opnemen. Hij speelde tennis met Ezra Pound en was een tijdlang de lijfwacht van James Joyce.

Hemingway was destijds niet echt arm. Zijn eerste vrouw, Hadley Richardson, had immers een inkomen. De Hemingways frequenteerden Parijse cafés, paardenrenbanen, de salon van Gertrude Stein en de boekhandel ‘Shakespeare and Company’ van Sylvia Beach.

Hemingways memoires zijn kostelijk wegens de literair erg geslaagde schrijversportretten, die vaak boosaardig zijn. Over zijn collega en mecenas Ford Madox Ford schrijft Hemingway dat zijn adem harder stonk dan de fontein van een walvis.

Hilarisch is het hoofdstuk over F. Scott Fitzgerald, die Hemingway in vertrouwen nam over een delicate zaak: Zelda, de vrouw van Fitzgerald, was ontevreden met de penislengte van haar man. Hemingway inspecteerde de casus van Fitzgerald in het toilet van het restaurant waar ze toevallig zaten te dineren en nam de auteur van ‘Gatsby’ vervolgens mee naar het Louvre om een vergelijkende studie te maken van de edele delen van de mannelijke sculpturen.

Parijs zou Ernest Hemingway nooit meer loslaten. Hij kwam er vaak en graag terug: ‘If you are lucky enough to have lived in Paris as a young man, then wherever you go for the rest of your life, it stays with you, for Paris is a moveable feast.’

De postume editie van ‘A Moveable Feast’ was het werk van Mary Welsh, de vierde vrouw van Hemingway. Op deze verre van volmaakte uitgave van 1964 steunt ook de laatste Nederlandse vertaling (2007, Meulenhoff) die onder de titel ‘Amerikaan in Parijs’ verscheen.

Nu is het nog altijd wachten op de Nederlandse vertaling van Seáns Hemingway herziene editie (2009) van ‘A Moveable Feast’ die in 2009 in de Verenigde Staten bij Simon and Schuster werd gepubliceerd. Seán Hemingway, een kleinzoon van de schrijver, is een nakomeling uit Ernest Hemingways huwelijk met Pauline Pfeiffer, de tweede vrouw van de Amerikaanse Nobelprijswinnaar.

De editie van Seán Hemingway volgt het originele manuscript van Ernest Hemingway’s onvoltooide werk. Het door Mary Welsh bij elkaar gesprokkelde voorwoord werd geschrapt, de nogal willekeurige opeenvolging van hoofdstukken werd opnieuw geordend volgens de intenties van de schrijver en tien hoofdstukken die onvoltooid gebleven waren, werden als supplementen toegevoegd.

Piet de Moor

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content