De drie boekentips van Linda De Win: ‘Ik ben soms bang dat onze leiders te veel slaapwandelen’

Simon Demeulemeester & Ewald Pironet

We leven in politiek complexe en verwarrende tijden. Daarom vroeg Knack aan 30 bevoorrechte waarnemers suggesties voor boeken die licht in de duisternis kunnen brengen. Vandaag: Linda De Win, politiek journaliste bij VRT.

Meer boekentips voor deze zomer vindt u op knack.be/boekentips.

Slaapwandelaars. Hoe Europa in 1914 ten oorlog trok (Christopher Clark, 2012 )

Alle wereldleiders zouden dit boek verplicht onder hun hoofdkussen moeten hebben liggen. Ik ben soms bang dat er te veel slaapwandelaars in onze machtsgremia vertoeven. Kijk hoe de brexit wordt aangepakt, migratie, de klimaatproblematiek… Het komt allemaal wel goed, lijken ze te denken. Terwijl we klaarwakker zouden moeten zijn. Dit boek is een wake-upcall.

De drie boekentips van Linda De Win: 'Ik ben soms bang dat onze leiders te veel slaapwandelen'
© GF

De wereld van gisteren (Stefan Zweig, 1941)

Dit zou je kunnen beschouwen als de literaire pendant van Slaapwanderlaars, ook al werd het geschreven terwijl de Tweede Wereldoorlog volop woedde Ook hier hetzelfde gevoel van een Europa dat bedreigd wordt en niet meer te redden valt. Zweig pleegde zelfmoord in 1942 in Brazilië en mocht niet meer meemaken hoe Europa terug recht krabbelde.

De drie boekentips van Linda De Win: 'Ik ben soms bang dat onze leiders te veel slaapwandelen'
© GF

Greep naar de macht. Vlaams-nationalisme en Nieuwe Orde. Het VNV 1933-1945 (Bruno De Wever, 1994)

De voorbije verkiezingen hebben bewezen hoe gespleten ons land is. Om dat te verklaren is het nodig om Vlaanderen te begrijpen en de Vlaamse kwestie. Dat gevoel van onderdrukking, onrecht, achteruitstelling werkt nog altijd door. Hoe dat komt, daar is feitenkennis voor nodig en dat vind je in dit boek. Historicus Bruno De Wever (UGent) gaat erin op zoek naar de wortels van dat ressentiment en hoe dat voor sommigen leidde tot collaboratie wegens een absoluut gebrek aan vertrouwen in de Belgische overheid.

Mocht je ook hier een literaire pendant van willen, dan zou ik durven verwijzen voor naar Wil van Jeroen Olyslaegers. Daarin beschrijft hij die soms dunne grens tussen opportunisme en collaboratie. Een zeer leesbaar boek. Wat het extra eng maakt: je kan de tocht door de Antwerpse straten van de collaborerende politieagenten nog zo afwandelen in een buurt die op sommige plaatsen nog niet zo sterk veranderd is.

De drie boekentips van Linda De Win: 'Ik ben soms bang dat onze leiders te veel slaapwandelen'
© GF

Partner Content