De criminelen van Leuven. Over het nieuwe België

Een Belgische fabel van auteur Frank Adam en illustrator Klaas Verplancke ter gelegenheid van de koningswissel op 21 juli.

‘Beste Koningen Beste Koninginnen Beste Majesteiten
Op de feestelijke viering van uw meerkoningschap mogen felicitaties vanwege de criminele gemeenschap ook niet ontbreken. Als blijk van onze loyaliteit en steun willen wij u graag met een ontwerp voor een Nieuw België bedreigen.

Uw beslissing het land voortaan te leiden als een team, uw paleis te verruilen voor een kantoor, uw audiënties te organiseren op inspirerende pleinen van revolutie en volks verzet, is ingegeven door de diezelfde trend die ministers ertoe aanzet de Belgen te benaderen als goedlachse buurmannen in shorts. Zo ook doen burgemeesters zich voor als festivalmakkers die de openingsuren van het containerpark uit het hoofd kennen. Bankdirecteurs zijn schoonbroers die wel eens spelen op de beurs. Agenten arresteren uit vriendschap. Rechters berechten met de joviale autoriteit waarmee campinguitbaters kampeerders aanmanen de douches niet te gebruiken als urinoir.

Alle Belgen gelijkwaardig

Kortom, Majesteiten, uw beleid surft soepel mee op de Alle-Belgen-Zijn-Gelijkwaardig-trend die uw land vandaag als een tsunami overspoelt.

Ook wij criminelen dromen van de dag dat niet alleen de protserige parlementen, de marmeren burchten van de banken, de mensonterende verhoortorens van de RVA en alle andere Belgische Instituten en elites door dit wonderlijke fenomeen zullen zijn meegesleurd, maar dat ook de Belgische gevangenissen er voorgoed door zullen zijn verzwolgen.

Ook wij dromen van een Nieuw België, dat er zal uitzien als één uitgestrekt, van alle elites gekuist glanzend strand – waar alle Belgen onbezorgd kunnen duiken in de branding van de toekomst.

Belgische elites

Maar wanneer wordt dit Nieuwe België werkelijkheid? Beschikken uwe Majesteiten over voldoende daadkracht? Willen uwe Majesteiten dit Nieuwe België wel echt?

Onze cipiers waarschuwen voor al te naïeve hoop. Belgische elites laten zich niet makkelijk ontbinden en muteren vaak in de vele sympathieke gedaanten van hun tegendeel.

Moderne missionarissen

Zoals slavenhandelaars destijds hun wanpraktijken verdoezelden door nu en dan een slaaf van schone kleren te voorzien, zo ronselen schatrijke sportvedetten kinderen in de arme wijken van België. Om aldus het volk te doen vergeten hoe wraakroepend rijk ze zijn. En om tegelijk als moderne missionarissen te worden geroemd.

Blanke intellectuelen en politici prediken ongegeneerd de superioriteit van hun ras, alsof ze zich hartverwarmende sprookjes herinneren uit grootmoeders tijd.

Gekleurde collega’s, type Yoessoef Goebbels en Mohammed Robespierre, kruiden de pluralistische revolutie met regelrechte witneuzenhaat.

Almachtige advocaten zenden hun zonen, dochters en wederhelften uit over het land om volgens een feodaal stelsel te heersen over justitie en politiek.

Onder de dekmantel van het Belgische recht bespotten ze onze slachtoffers met een misdadig plezier dat zelfs ons criminelen vreemd is tijdens de uitoefening van ons beroep. Vrouwen die wij transparant hebben onteerd moeten in de rechtszaal horen ‘dat ze het zelf hebben gezocht.’ Belgen die wij na een boeiend conflict om het leven hebben gebracht, zijn maar interessant in zoverre er in de media met hun stoffelijk overschot kan worden gepronkt.

Nabestaanden worden genegeerd en getreiterd als waren ze criminelen. Scheidende ouders worden aangespoord bij de andere ouder hun kinderen te ontvoeren.

Hoe is het mogelijk

‘Hoe is het mogelijk,’ zo vragen onze cipiers zich af, ‘dat onze Koningen en Koninginnen deze Belgische elites niet in de gevangenis laten interneren? En waarom vragen ze jullie, die de ziel van het kwaad tijdens een lange periode van loutering hebben doorgrond, daarbij niet om advies?’

Dankzij het enthousiasme en vertrouwen van onze cipiers, en mede aangespoord door een sympathieke éénorige activist, die u tijdens de feestelijkheden deze dreigbrief in de handen zal stoppen, verzoeken wij u om onmiddellijke invrijheidsstelling. Zodat wij althans voor de stichting van een Nieuw België kunnen ijveren.

Nieuw België

In ons Nieuwe België zijn de muren van de gevangenis niet omvergeworpen maar verplaatst naar de randen van het zijn. In ons Nieuwe België is er geen veiligheid, recht of privilege waarachter elites zich kunnen verschansen. In ons Nieuwe België zullen de advocaten de misdadigers zijn, de journalisten het gespuis, de bankiers de fraudeurs, de ceo’s het plebs. De superrijken zullen bij de straatarmen lopen bedelen. De burgemeesters zullen de burgers smeken om een goedendag. De tv-goden zullen van hun tv-Olympos zijn geworpen. De sportreporters zullen dementeren in hun eigen pretentieuze kleinekleuterklap. De schatrijke sportvedetten zullen als doodvermoeide kinderen veertien uur per dag hun sporttruitjes staan verven in ateliers vol levensgevaarlijk gif. Hun verwaande schatrijke vrouwen zullen uit hun glanzende, van airco voorziene bmw’s worden verbannen naar wijde, bedompte boerka’s met ingebouwde zweet- en okselbries. De belastingbetalers zullen innen van de belastingsinspecteurs. De verzekeringsmakelaars zullen schade vergoeden. De neo-kolonialen en de Mohammed Robespierres zullen met hun eigen woorden worden gestenigd. Milieuministers zullen bestraald puin ruimen na de kernramp van Tihange. De professoren zullen lopen dwalen in de carrefours. De intellectuelen zullen tot in lengte van dagen, tot in de eeuwen der eeuwen, en zelfs nog een eeuwigheid daarna, verloren lopen in zichzelf.

Een egalitaire, eliteloze internering zal ons Nieuwe België zijn, waar iedereen zal leven alsof elke dag zijn laatste kan zijn. Dit inspirerende besef, beste Koningen, beste Koninginnen, zal u als eerste Nieuwe Belgen overvallen, wanneer u geen gevolg aan deze dreigbrief geeft. En anders ook.

Al wie dit heeft gelezen en cynisch reageert in plaats van hoopvol en veerkrachtig constructief, waarschuwen wij: Leve het Nieuwe België!

De criminelen van Leuven’