De 5 beste Twitterverhalen

Jeroen Bert zat 5 dagen lang aan Twitter gekluisterd, niet om z’n diepste zielenroerselen de wereld in te tweeten, wel om 48 Twitterverhalen te volgen tijdens het 2e internationale Twitteratuurfestival.

Twitterfictie valt ook na 5 dagen virtueel festival niet onder een noemer te plaatsen: variatie is troef, het niveau wisselvallig. Dat is het minste wat je kan zeggen na de vloed aan Twitterverhalen die via twitterfictionfestival.com werden geshowcast op het tweede internationale Twitterfestival. We zagen er dat Twitter zich perfect leent tot narratieve kunstjes, maar vermoeden dat het voor de meeste auteurs toch bij spielerei blijft of dat het tot leven brengen van hun personages op Twitter slechts een leuke aanvulling is op het ernstiger werk, het schrijven van een roman bijvoorbeeld.

Niettemin was Twitter een paar dagen lang een boeiende gesprekspartner en konden onderstaande Twitterverhalen ons het meest bekoren.

1. #PolarVortex

Het meest overtuigende Twitterverhaal was #PolarVortex van @chrisarnold, dat helemaal baadt in de sfeer van een luchthaven die lam ligt door extreem winterweer. De chaos, de groeiende ergernissen… Arnold weet het goed te vatten en schrijft het helemaal op het lijf van het medium Twitter. Hij retweet verschillende Twitteraccounts, die het perspectief van de talrijke aanwezigen op de luchthaven weergeven: het personeel van de luchtvaartmaatschappij, de weerman met updates over de sneeuwstorm, de barman in een sushibar, reizigers die om uiteenlopende redenen zo snel mogelijk het vliegtuig in willen en gaandeweg steeds meer het noorden kwijtraken…

Het resultaat is heerlijk fragmentarisch maar toch samenhangend, met een duidelijke spanningsboog maar zonder artificieel plot. Het getwitter dat we te lezen krijgen via @chrisarnold bevat uitstapjes naar andere media en is ook actueel. Arnold vertrekt van een satellietfoto van de voorbije winterstorm Vulcan, die New England teisterde, en verwerkt ook de mysterieuze verdwijning van de Boeing van Malaysian Airways in het verhaal zonder dat het cynisch of opportunistisch gebeurt.

2. The Book of Bieb

We keken uit naar ‘The Book of Bieb. The Greatest Story Ever Tweeted’ van David Javerbaum, die deze aanvulling op het Nieuwe Testament ingefluisterd kreeg via @thetweetofgod. Het is een heerlijke parodie geworden op het Jezus-verhaal en een knap staaltje popstersatire, lekker anachronistisch door de vloekende mix van archaïsche Bijbeltaal en potsierlijk hiphopjargon. Wat dacht je van verstweets als “And so I say, prepare ye the way of the Bieb; for he will be one the straps of whose Reeboks I will be unworthy to de-Velcro,” of “And like a dove he shall tweet messages of peace and upcoming concert events, until he maketh the whole world into a tweendom of heaven”?

Over the Biebs moeder, Sexually Active Patty, de niet-maagd, weten we eindelijk dat ze zwanger werd van de Heer via een zeer bevlekte ontvangenis op haar 17de en is bevallen in, houdt u vast, het Saint Joseph hospitaal. Het einde is dan weer triest voor the Bieb. Hij ontdekt namelijk dat Selena Gomez het weinig verhulde vleesgeworden kwaad is, nadat ze veranderde in een krijsend, kakelend beest. Dat hadden we nu echt nooit in haar gezien.

3. A sinful beach house weekend

Julia Fierro brengt in mei de roman ‘Cutting Teeth’ uit, een debuut waarnaar in de VS wordt uitgekeken. Onder andere The Huffington Post nam de roman op in de lijst ’30 boeken die je moet lezen in 2014′. Aan persaandacht geen gebrek dus voor Fierro. Dan kan ze na de voorbije Twittervijfdaagse al helemaal niet meer klagen, want op het #TwitterFiction Festival kreeg @JuliaFierro gedurende drie dagen een virtueel podium waarop ze het verhaal van ‘Cutting Teeth’ in tweets goot. Het zogezegd in real time vertelde ‘A sinful beach house weekend’ is het resultaat.

Een groepje dertigers trekt met de kinderen en een Tibetaanse nanny op weekend aan zee, in een groot vakantiehuis. En zoals wel vaker dreigt zo’n weekend dik tegen te vallen. Kleine ergernissen over de verschillen in opvoeding, spanningen tussen partners die ook door de anderen worden aangevoeld, verzieken de sfeer. In ‘A sinful beach house weekend’ krijgen we fracties van wat er gebeurt te lezen via de tweets van een aantal personages (@nicole_difranco, @richardcohen75, @Tiffs_Riffs en @livenpeaceTibet). Dat levert leuke lectuur op, een interessant beeld van de personages en is voor jonge ouders best herkenbaar. Maar het vraagt ook een fikse inspanning om uit de flarden getwitter een verhaal te halen. En het is in zekere zin ook wel wat artificieel. Een weekend lang zitten twitteren terwijl je verondersteld wordt er met vrienden/kennissen even uit te zijn? Dan vraag je natuurlijk om ergernissen en een gespannen sfeer.

4. The Monster at the End of this Tweet

Horror op Twitter? Klinkt niet veelbelovend. En toch wist @benjamin_percy ons te boeien met ‘The Monster at the End of this Tweet’ (een knipoog naar Sesamstraat). Al zaten we nu ook niet bepaald op het puntje van onze stoel, angstig de volgende tweet af te wachten.

Percy bespeelt onze argwaan voor en afhankelijkheid van het internet. Een internet waar het spookt, waar het Kwade een flinke roetvinger in de aangebrande pap heeft en waar alle programma’s geesten zijn die ons proberen te lokken, die ons willen bezitten. Zo ook Twitter. Elke behekste tweet van Percy brengt de lezer dichter bij een soort point of no return, waarbij hij met het monster op het einde van de reeks tweets alleen maar zichzelf tegenkomt.

Dit is natuurlijk een gimmick, maar dan wel een die een duistere spiegel vormt waarin onze ambigue relatie met het internet scherp wordt weergegeven. U weze gewaarschuwd, argeloze internetgebruiker.

5. The Incredible Shrinking Woman

@R.E.Kemp1 speelt een alleenstaande vrouw die haar te vroeg puberende zonen niet meer in de hand heeft en door hun gewelddadig ettergedrag er letterlijk onderdoor gaat. Elke tweet ademt de gespannen situatie thuis. De onontkoombare zenuwinzinking van de vrouw wordt verbeeld doordat ze letterlijk krimpt. Daardoor wordt ze nog meer de speelbal van haar genadeloze zonen, krimpt ze nog meer… Kemp geeft het verdwijnen van de vrouw weer in steeds korter worden tweets, tot er amper nog iets te tweeten valt. Een wat uitgeleefd motief krijgt hier virtueel een tweede leven.

Alle Twitterverhalen kan je binnenkort terugvinden op twitterfictionfestival.com.

Jeroen Bert