De 10 beste thrillers van 2013

Van good old John le Carré tot Knack Hercule Poirot-prijswinnaar Bavo Dhooge: er viel weer veel op niveau te ’trillen’ afgelopen jaar.

1. Een broze waarheid – John le Carré (Luitingh-Sijthoff)

Prachtig gestructureerde, stilistisch briljante en talentrijk vertelde waarschuwing. Niets doen tegen het gevaar van privé-aannemers die voor defensie en geheime diensten werken, is de democratie de nek omwringen. En betekent de overwinning van het kwade. Magnifieke thriller.

2. De man zonder adem – Philip Kerr (Boekerij)

Cynische, hardgekookte historische thriller met Bernie Gunther. Hij moet voor de Wehrmacht-Untersuchungsstelle, een bureau dat tijdens WOII onderzoek deed naar mogelijke oorlogsmisdaden, uitvissen wat er eigenlijk in Katyn gebeurde. Wie was verantwoordelijke voor de moorden? Hoe overleef je als goed mens een door en door slecht regime?

3. Spoor – Deon Meyer (Bruna)

Opnieuw een betonsterke thriller van de Zuid-Afrikaan Meyer. Zijn vaderland staat weer centraal. Wat ongewoon is dat Meyer dit keer drie verhalen samenbrengt. Milla belandt in een operatie tegen terroristen, bodyguard Lemmer raakt betrokken bij een smokkeltransport van witte neushoorns, privéspeurder Mat helpt een vrouw van wie de man spoorloos is.

4. Het stille graf – Tove Alsterdal (Prometheus)

In een queeste naar een duister familieverleden brengt de Zweedse Tove Alsterdal ons naar het barre noorden van Zweden. Haar dementerende moeder heeft daar blijkbaar een huis geërfd dat veel geld waard is. Te veel. Ingenieus geplot met verhaal- en tijdslijnen die perfect met elkaar verweven zijn en ons ook naar Stalins Sovjet-Unie voeren.

5. De advocaat – René Appel (Anthos)

Hoe ver kan een advocaat meegaan met zijn cliënt? Het is het ethisch probleem dat centraal staat in een van de beste thrillers van Appel. Driessen werkt in een advocatenkantoor en heeft het moeilijk. Zijn vrouw is hem ontrouw, hij heeft een gokprobleem en geldtekort. Als een vastgoedmakelaar hem inpalmt, denkt Driessen dat de redding nabij is. Sterke thriller met ruime aandacht voor de personages.

6. Santa Monica – Bavo Dhooge (Houtekiet)

Alweer een gekke, absurde, smaakvol geschreven thriller van Poirotprijswinnaar 2013 Dhooge die in Los Angeles speelt. Een Vietnamveteraan wordt buitenwipper en onterecht ontslagen. Wraak. Samen met een mooie slotenmaakster besluit hij in te breken in chique flats. Maar er ontstaat een ‘flatrelatie’. Met plezier geschreven, met veel plezier gelezen.

7. Gevaarlijk volk – Piet Teigeler (Houtekiet)

Mooie historische misdaadroman die speelt in het Brussel van Leopold II. Teigeler, een nestor van de Vlaamse misdaadliteratuur, moet het minder van spanning dan van sfeer hebben. Maar die krijg je dan dubbel en dik. Met veel hart voor zijn personages en inkijkjes in de rijke Brusselse bourgeoisie, de anarchistische beweging, de Garde Civique, het opkomend christelijk syndicalisme, het jonge feminisme…

8. 1983 – David Peace (Cargo)

De James Joyce van de misdaadliteratuur en de Britse James Ellroy werd hij al genoemd. Klopt. Maar Peace is vooral uniek. ‘1983’ is het slot van een tetralogie over de jaren zeventig in het trieste Yorkshire. Een seriemoordenaar, de pijnlijke mijnsluitingen, Thatcher. Stijl is geen ijdel woord bij Peace. Uniek proza dat pijnigt en verbijstert, zowel brutaal als zacht is, expressionistisch en hypnotisch. Beheerste chaos, machteloos strijdend tegen weerzinwekkend onrecht.

9. Zes jaar – Harlan Coben (Boekerij)

Jake is puur verdriet als zijn grote liefde plotseling met Todd trouwt. Hij belooft Natalie niet lastig te vallen. Als hij zes jaar later verneemt dat haar man is gestorven, gaat Jake haar toch opzoeken. Maar de vrouw van Todd is Natalie helemaal niet. Todd zou vermoord zijn. Geweld, humor, twijfel, de ene verrassing na de andere, de tocht door een schaduwwereld,… maken van de thriller een volbloed Coben.

10. 2017 – Rudy Soetewey (Kramat)

Geen indexaanpassing meer, machteloze vakbonden, weg minimumloon, solidaire ziekteverzekering verleden tijd. Het is een triest Vlaanderen dat ons wacht over drie jaar. Maar Soetewey verliest nooit uit het oog dat hij een thriller schrijft en hij verzint ook een kloek verhaal. Misschien wel de eerste echte Vlaamse sociale thriller.

Fred Braeckman