Christophe Vekeman & co zwaait 2010 uit

Onder de noemer ‘Aanbevelingen voor een beter leven’ nodigde Behoud de Begeerte afgelopen donderdag 20 auteurs uit. Een verslag.

Onder de noemer ‘Aanbevelingen voor een beter leven’ nodigde Behoud de Begeerte op donderdag 23 december twintig auteurs van divers pluimage uit om het onzalige jaar 2010 uit te zwaaien. De opbrengst van de avond, die doorging in de Antwerpse Permeke-bibliotheek, ging integraal naar de Music-for-Life-actie van Studio Brussel. Toch laat ‘Aanbevelingen voor een beter leven’ zich niet zomaar wegzetten als een avondje literatuur for life. Ironische kolder, eindejaarsbespiegelingen en (modieus) engagement buitelden over elkaar heen, bien etonnés de se trouver ensemble.

Eigenlijk is het geen weer om een hond door te jagen, die 23e december. Het zou beter zijn om vroeg onder de wol te duiken met een boekje. Bij voorkeur ‘De Avonden’ van Reve. Toch heeft een honderdtal dapperen de weg gevonden naar het auditorium van de Permeke-bibliotheek aan het Antwerpse De Coninckplein. Amper heeft het publiek een plaatsje gevonden of organisator Luc Coorevits stuurt de eerste auteur het veld in. Met twintig auteurs op de affiche, moet het immers vooruit gaan. De proloog van debuutprijswinnares Simonne Lenaers laat al duidelijk tussen welke twee vuren deze avond zit: kiezen voor het grote, geëngageerde gebaar, of toch inzetten op een column-achtige wrevel, verteerbaar gemaakt met een scheut ironie? Muzikant Mauro Pawlowski, die geen onbekende is voor adepten van Behoud De Begeerte, mag even de spanning breken met een ontwapenend knullig voorgedragen geschiedenis van het beroep ‘fantaseur’. Ook Yves Petry’s tafereeltje over signeren op de Boekenbeurs is vooral bedoeld om op de lachspieren te werken.

Toch wordt er vanavond regelmatig met scherp geschoten. Journaliste en columniste Chris Van Camp waarschuwt de aanwezigen dat ze op hun hoede moeten zijn voor ‘domme’ mensen, die voor een – dixit Van Camp – vriendelijk publiek van geletterde mensen ongetwijfeld een grote bedreiging vormen. Daarbuiten schijnt het te wemelen van de ‘dommen’ die een denkende elite willen bestrijden door hun meerderheid. Ook Chika Unigwe en Anne Provoost proberen hun toehoorders in drie minuten een geweten te schoppen, met bedenkingen over de asiel – en identiteitsproblematiek. Rachida Lamrabet wil de aanwezigen dan weer zover krijgen dat ze meeschrijven aan een groot boek waarin alle Belgen een zinnetje zouden leveren. “U bent de elite! U hebt gestudeerd!” probeert ze haar toehoorders aan te porren. Maar de respons op haar vraag om mee te doen, blijft eerder lauw.

Er wordt ook uit een ander vaatje getapt. Oud-VRT-journalist Jef Lambrecht geeft zijn eigen ironische kijk op de overvloed aan Music-for-life-initiatieven die hem rond de oren vliegen, om af te ronden met een sneer naar de regeringsormatie die afstevent op een record. “Een glazen huis vol politici, daar zou pas volk op af komen.” De in Antwerpen alomtegenwoordige dichter Stijn Vranken beveelt de toeschouwers dan weer aan om alle dagen van hem te houden. Voorwaar een zware taak. Gelukkig mogen de lezers op zaterdag iets leuks gaan doen. “Gaan shoppen bijvoorbeeld.” Een mens moet in deze barre tijden weten waar zijn prioriteiten liggen, zoveel is duidelijk. Zijn confrater Maarten Inghels zit dan weer op hete kolen, want eigenlijk had hij zijn uitgevers beloofd om zijn nieuwe bundel vanavond in te leveren. Maar een aanbeveling-in-dichtvorm kan er nog wel even bij. “Hadden we maar een hoed die kon gaan waaien”, mijmert hij. Het is met voorsprong de mooiste zin die vanavond werd gedebiteerd.

Het laatste woord is voor Christophe Vekeman, die met een flesje Jupiler binnen handbereik het jaar 2010 een ferme trap achterna geeft. Want Vekeman heeft geen grote pet op met het afgelopen jaar. Van alle jaren die hij al beleefde, was 2010 ongetwijfeld de kneus. Bovendien lijkt geen enkel jaar ooit langer te hebben geduurd.”Als ik het jaar 2010 was geweest, ik had er al na twee weken een einde aan gemaakt”, klinkt het. Waarna hij met een opgelucht “c’est fini!” de toeschouwers naar huis mag sturen.

Bij het nakaarten in de foyer toont organisator Luc Coorevits zich tevreden over opkomst én opbrengst. De geletterde medemens heeft zijn zoodje aan de dijk gezet voor het goede doel. Uber allen Gipfeln ist Ruh’. Op het De Coninckplein valt de sneeuw als nooit tevoren.

Michiel Leen